Josef-Leon Cardijn

Josef-Léon Cardijn

Kardynał diakon
Evangelizare pauperibus Głosić Ewangelię ubogim
Kraj działania	Belgia
Data i miejsce urodzenia	18 listopada 1882 Bruksela
Data i miejsce śmierci	25 lipca 1967 Leuven
Miejsce pochówku	?↗
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	22 września 1906
Nominacja biskupia	15 lutego 1965
Sakra biskupia	21 lutego 1965
Kreacja kardynalska	22 lutego 1965 Paweł VI
Kościół tytularny	San Michele Arcangelo
Multimedia w Wikimedia Commons

Josef-Léon Cardijn, (ur. 18 listopada 1882 w Brukseli, zm. 25 lipca 1967 w Leuven), belgijski duchowny katolicki, kardynał, arcybiskup tytularny Tusuros, inspirator chrześcijańskich związków zawodowych, niezmordowany duszpasterz robotników. Sługa Boży Kościoła katolickiego.

Kształcił się w seminarium w Mechelen oraz na uniwersytecie w Leuven. Po otrzymaniu święceń kapłańskich 22 września 1906 roku pracował jako duszpasterz w diecezji Mechelen. W czasie I wojny światowej więziony przez Niemców. Po wojnie był duszpasterzem robotników w Mechelen; w 1925 roku założył Związek Młodych Robotników Chrześcijańskich. W 1941 roku ponownie uwięziony przez Niemców. 15 lutego 1965 roku mianowany arcybiskupem tytularnym Tusuros, 21 lutego przyjął święcenia biskupie z rąk arcybiskupa mecheleńsko-brukselskiego Leo Jozef Suenensa, a dzień później został wyniesiony do godności kardynalskiej z tytułem diakona San Michele Arcangelo. Zmarł w Leuven, a pochowano go w kościele Matki Bożej z Laeken. W 2014 roku rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny^[1]. Odtąd w Kościele katolickim przysługuje mu tytuł Sługi Bożego.

• Josef-Leon Cardijn [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2013-08-07]  (ang.).
• Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy.
• Wielka Encyklopedia Jana Pawła II, Edipresse Warszawa 2005, ISBN 83-7298-643-6.