[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Józef Lange

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Lange
Ilustracja
Józef Lange (1928)
Data i miejsce urodzenia

16 marca 1897
Warszawa

Data i miejsce śmierci

11 sierpnia 1972
Warszawa

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Igrzyska olimpijskie
srebro Paryż 1924 kolarstwo
(druż. na dochodzenie)
Odznaczenia
Medal Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)

Józef Lange (ur. 16 marca 1897 w Warszawie, zm. 11 sierpnia 1972 tamże) – polski kolarz torowy, zawodnik Warszawskiego Towarzystwa Cyklistów (WTC 1886) i Legii Warszawa, olimpijczyk.

Od lewej Stanisław Podgórski, Józef Oksiutycz, Józef Lange, Franciszek Szymczyk (4 lipca 1925)

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Z wykształcenia mistrz garbarski. Mistrz Polski w wyścigu szosowym w 1921. Na Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu 1924 zdobył srebrny medal na 4000 m drużynowo (z Janem Łazarskim, Tomaszem Stankiewiczem i Franciszkiem Szymczykiem)[1], ponadto zajął 5. miejsce na 50 km (przegrywając ze zwycięzcą, Holendrem Jacobusem Willemsem, o kilka metrów).

4 lipca 1925 na torze w Dynasach drużyna w składzie Franciszek Szymczyk, Józef Lange, Stanisław Podgórski, Józef Oksiutycz ustanowiła rekord świata w biegu drużynowym na 4000 m czasem 5 minut 9 sekund[2].

Na igrzyskach w Amsterdamie 1928 podzielił 6-7. miejsce na 1000 m ze startu zatrzymanego, a w konkurencji 4000 m drużynowo Polacy (obok niego Józef Oksiutycz, Alfred Reul i Jan Zybert) odpadli w ćwierćfinale.

Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 32 wprost-2-11,12)[3].

Grób Józefa Lange

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wiktor Junosza. Olimpijskie zawody kolarskie. „Stadjon”, s. 9-10, Nr 32 z 7 sierpnia 1924. 
  2. Kolarze polscy biją rekord światowy, ustanowiony po raz ostatni na VII Igrzyskach Olimpijskich, w Antwerpji. „Stadjon”. Nr 28, s. 1, 8 lipca 1925. 
  3. Cmentarz Stare Powązki: CESIUNIA LANGE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2018-08-19].
  4. M.P. z 1933 r. nr 212, poz. 238 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  5. Poznawajmy Obywateli Zasłużonych. „Świat Zasłużonych”. Nr 2, s. 25, 1934. Warszawa. [dostęp 2020-12-09]. 
  6. M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 104 za zasługi na polu rozwoju sportu”.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Zygmunt Głuszek, Polscy olimpijczycy 1924–1988, Wydawnictwo „Sport i Turystyka”, Warszawa 1988.
  • Bogdan Tuszyński, Złota księga kolarstwa polskiego, Wydawnictwo BGW, Warszawa 1995.
  • Bogdan Tuszyński, Polscy olimpijczycy XX wieku, Wydawnictwo Europa, Wrocław 2004.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]