[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Inusino

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Inusino
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

brasławski

Sielsowiet

Widze

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Inusino”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Inusino”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Inusino”
Ziemia55°19′49″N 26°53′44″E/55,330278 26,895556

Inusino – dawny zaścianek[1][2]. Tereny, na których był położony, leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Widze.

Skorowidze z 1924 i 1933 podają nazwę zaścianka jako Inusin[3][4].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów w granicach Imperium Rosyjskiego.

W latach 1921–1939 zaścianek leżał w Polsce, w województwie nowogródzkim[3] (od 1926 w województwie wileńskim), w powiecie dziśnieńskim (od 1926 w powiecie brasławskim)[5], w gminie Bohiń[4][6].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 7 osób, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego i zadeklarowały polską przynależność narodową. Był tu 1 budynek mieszkalny[6]. W 1931 w 2 domach zamieszkiwało 14 osób[7].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Dalekiem. W 1933 miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Opsie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Bohiniu[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mapa Taktyczna Polski 1:100 000, Pas 27, Słup 44, Warszawa 1932
  2. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 3.
  3. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część II - Ziemia Wileńska – Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923
  4. a b c Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 560.
  5. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472
  6. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 40.
  7. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 3.