Henryk z Wierzbna (zm. 1319)
| ||
| ||
| Data śmierci | ||
|---|---|---|
| Miejsce pochówku | ||
| Biskup wrocławski | ||
| Okres sprawowania |
1302–1319 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Nominacja biskupia |
1302 | |
| Sakra biskupia |
brak danych | |
Henryk z Wierzbna także Henryk z Wierzbnej (niem. Heinrich von Würben, cz. Jindřich z Vrbna; ur. pod koniec lat 60. XIII w., zm. 23 września 1319) – biskup wrocławski w latach 1302–1319. Organizator trybunału inkwizycyjnego na Śląsku.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodził z rodu panów z Wierzbnej. Był trzecim i najmłodszym synem Jana, kasztelana Ryczyna, bratem Stefana i Jana.
Jeszcze wiosną 1289 wzmiankowany jako świecki komes; natomiast od 31 sierpnia 1290 występował jako kanonik wrocławski. Zwolennik króla Wacława II Czeskiego i jego rządów w Polsce. Potem popierał biskupa krakowskiego Jana Muskatę, swego krewnego. Przeciwny był Władysławowi I Łokietkowi i arcybiskupowi Jakubowi Śwince. Popieranie przez Henryka z Wierzbna Przemyślidów, zwalczanych wówczas przez papieża, spowodowało jego ekskomunikę oraz proces w Awinionie (1310–1314). Był faktycznym twórcą niezależnego księstwa biskupiego zwanego księstwem nysko-otmuchowskim. Jako pierwszy z biskupów wrocławskich przyjął tytuł książęcy[1].
W latach 1311–1312 uczestniczył w soborze powszechnym w Vienne[2].
W 1315 zorganizował na Śląsku trybunał inkwizycyjny, który wydawał też i wyroki śmierci poprzez spalenie na stosie[3]. W wyniku prowadzonego w tym roku z jego inicjatywy śledztwa we Wrocławiu, Świdnicy i Nysie spalono ponad 50 waldensów uznanych za heretyków przez trybunał, któremu przewodniczył wrocławski biskup pomocniczy Paweł z Bancz[4].
Zmarł we Wrocławiu, gdzie został pochowany w prezbiterium katedry. W 1950 roku jego szczątki przeniesiono do krypty przy kaplicy Najświętszego Sakramentu[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Piotr Nitecki: Biskupi Kościoła w Polsce. Warszawa 1992, s. 78.
- ↑ Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 277. ISBN 83-7384-561-5.
- ↑ Marian Banaszak, Historia Kościoła katolickiego, Warszawa 1991, t. 2, s. 148.
- ↑ Paweł Kras, Ad abolendam diversarum haeresium pravitatem. System inkwizycyjny w średniowiecznej Europie, KUL 2006, s. 416.
- ↑ Józef Pater: Poczet biskupów wrocławskich. Wrocław: Wydawnictwo DTSK Silesia, 2000, s. 47. ISBN 83-85689-88-5.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jurek Tomasz, Panowie z Wierzbnej. Studium genealogiczne, Kraków 2006.
