Krystyna Meissner

Krystyna Meissner

Imię i nazwisko	Krystyna Meissner-Erhardt
Data i miejsce urodzenia	19 czerwca 1933 Warszawa
Data śmierci	20 lutego 2022
Zawód	reżyserka
Lata aktywności	od 1956 roku
Zespół artystyczny
Wrocławski Teatr Współczesny
Odznaczenia

Krystyna Jadwiga Meissner, właśc. Meissner-Erhardt (ur. 19 czerwca 1933 w Warszawie, zm. 20 lutego 2022^[1][2]) – polska reżyser teatralna, dyrektor naczelny i artystyczny teatrów w Zielonej Górze, Toruniu, Krakowie i Wrocławiu, twórca Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Kontakt” (1991) i Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Dialog – Wrocław (2001).

Była córką stomatologów Alfreda Meissnera i jego żony Marii (1906-1968). W latach 1952–1956 studiowała polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, następnie na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. W 1956 debiutowała jako asystent reżysera przy sztukach „Matka” Karola Čapka, w reżyserii Marii Wiercińskiej. W 1961 przedstawiła w ramach swojego debiutu, tzw. warsztatu reżyserskiego, na scenie Teatru Ateneum w Warszawie „Escurial” Michela de Ghelderode, „Samoobsługę” Harolda Pintera i „Na pełnym morzu” Sławomira Mrożka. Studia na PWST ukończyła w 1962^{[potrzebny przypis]}.

Od 1962 pracowała jako reżyser kolejno w Teatrze Dramatycznym im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku (1962-1964), Teatrze Polskim w Bydgoszczy (1965-1968), Teatrze im. Wilama Horzycy w Toruniu (1968-1969), Teatrze Polskim w Warszawie (1970-1980) i równolegle Teatrze Dramatycznym w Elblągu (wrzesień 1978-1980). W latach 1980–1983 była dyrektorem naczelnym i artystycznym Lubuskiego Teatru im. L. Kruczkowskiego w Zielonej Górze. W tej samej roli kierowała następnie Teatrem im. W. Horzycy (1983-1996), Starym Teatrem im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie (1997-1998) i Wrocławskim Teatrem Współczesnym im. E. Wiercińskiego (1999-2012). W latach 1983–1989 kierowała Festiwalem Teatrów Polski Północnej w Toruniu. Jest pomysłodawczynią Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Kontakt”, którym kierowała w latach 1991-1996 i Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Dialog – Wrocław, którym kierowała od 2001 do śmierci. Została pochowana na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 188 rząd 3 grób 37 i 38)^[3].

• nagroda za reżyserię na Festiwalu Teatrów Polski Północnej:
  • „Pluskwa” Włodzimierza Majakowskiego w Teatrze Dramatycznym w Elblągu (1980) - w obsadzie m.in. Józef Osławski
  • „Balladyna” Juliusza Słowackiego w Teatrze im. Wilama Horzycy w Toruniu (1985) - w obsadzie
  • „Zmierzch” Izaaka Babla w Teatrze im. Wilama Horzycy w Toruniu (1987)
• odznaka Zasłużony Działacz Kultury (1982)
• Paszport „Polityki” w dziedzinie teatru (1994)
• Nagroda im. Stanisława Ignacego Witkiewicza (1997)
• Dolnośląski Brylant Roku za wygraną w plebiscycie Telewizji Wrocław, „Gazety Wyborczej”, „Gazety Wrocławską” i Radia Wrocław w kategorii Wydarzenie Kulturalne Roku za zorganizowanie Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Dialog” (2002)
• nagroda honorowa Wrocławskiego Towarzystwa Przyjaciół Teatru „Statuetka Fredry”, za najciekawsze wydarzenie sezonu - Międzynarodowy Festiwal Teatralny „Dialog” (2002)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2005) - M.P. z 9.01.2006, poz. 21
• Krzyż Kawalerski Orderu „Za zasługi dla Litwy” (2006)^[4]
• nagroda za reżyserię IV Ogólnopolskiego Konkursu na Teatralną Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Europejskiej - za sztukę „np. Majakowski” w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu (2009)
• srebrny medal „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis” (2009)
• tytuł Kardynała Kultury przyznany przez Teatr Nowy w Krakowie (2012)
• Odznaka Honorowa Wrocławia – Wrocław z wdzięcznością „Wratislavia Grato Animo”^[5]

• Krystyna Meissner, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy) [dostęp 2021-04-10] .