[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Kopel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kopel
Ilustracja
Kopel w Sypniewie, w pobliżu ujścia Głuszynki
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Rzeka
Powierzchnia zlewni

388 km²

Źródło
Miejsce Tarnowo, gmina Kostrzyn
Współrzędne

52°25′09,4″N 17°13′55,5″E/52,419280 17,232090

Ujście
Recypient Warta
Miejsce

Czapury, gmina Mosina

Współrzędne

52°19′09″N 16°54′33″E/52,319167 16,909167

Położenie na mapie powiatu poznańskiego
Mapa konturowa powiatu poznańskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „ujście”

Kopel[1] (potocznie Kopla, Kropla) – rzeka, prawy dopływ Warty.

Zlewnia

[edytuj | edytuj kod]

Źródło znajduje się około 3 km na północ od centrum Kostrzyna, w miejscowości Tarnowo. Rzeka wypływa z wydłużonego (około 800 metrów długości) zbiornika[2]. Główne strumienie zasilające:

Przy północnej części wsi Kamionki, na granicy gminy Kórnik i Poznań do Kopli uchodzi rzeka Głuszynka.

Zlewnia obejmuje obszar powierzchni 388 km². Stanowią ją przede wszystkim wysoczyzny morenowe, poprzecinane systemem rynien, z których największą stanowi Rynna Kórnicka. Wpływ na zanieczyszczenie rzeki miały ścieki odprowadzane z oczyszczalni mechanicznej w Kostrzynie i jednostki wojskowej w Piotrowie (stan na 1996)[4].

Rzeźba

[edytuj | edytuj kod]

Rzeźba dorzecza Kopli tworzyła się około 19.000 lat temu w wyniku działania lądolodu bałtyckiego i jego wód roztopowych. Zlewnia zbudowana jest głównie z glin zwałowych. Deniwelacje sięgają tutaj do 15 metrów[2].

Rekreacja

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1977–1978 powstał projekt przekształcenia doliny Kopli w wielki ośrodek wypoczynkowo-rekreacyjny o znaczeniu ponadregionalnym (2100 ha, dla 50.000 użytkowników). Znaczna część doliny miała zostać zalana przez zbiornik retencyjny, nad którym powstałyby porty, mariny, kempingi i ośrodki wypoczynkowe, a także kilka wysp. Autorką koncepcji ogólnej tego założenia była Lidia Wejchert. Projekt zdobył nagrodę II stopnia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska (1979). Ostatecznie miasto położyło nacisk na rozwój rekreacji nad Maltą, a sąsiedztwo bazy lotniczej w Krzesinach, po wejściu Polski do NATO, skutecznie zablokowało realizację tego szeroko zakrojonego projektu[5].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 119, ISBN 83-239-9607-5.
  2. a b Alfred Kaniecki. Wykorzystanie i ochrona zasobów wodnych w dorzeczu Kopla. „Kronika Miasta Poznania”. nr 4/2009, s. 516, 518, 2009. Poznań: Wydawnictwo Miejskie Posnania. ISSN 0137-3552. 
  3. Poznań : atlas aglomeracji : skala 1:15 000 = Greater Poznań. Poznań: Pietruska & Partner - Wydawnictwo Produktów Kartografii Digitalnej, 2000, s. 44. ISBN 83-87157-03-1.
  4. Wody powierzchniowe Poznania. W: Ryszard Gołdyn, Barbara Jankowska, Piotr Kowalczak, Maria Pułyk, Elżbieta Tybiszewska, Janusz Wiśniewski: Środowisko naturalne miasta Poznania.. Cz. 1. Poznań: Urząd Miejski w Poznaniu, 1996, s. 48. ISBN 83-906665-0-3.
  5. Projekt - Miasto. Wspomnienia poznańskich architektów 1945-2005, Henryk Marcinkowski i inni, Poznań: Wydawnictwo Miejskie Posnania, 2013, s. 296-301, ISBN 978-83-7768-069-8, OCLC 871701842.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]