Frank CFA

Frank CFA, XOF, XAF (fr. franc de la Coopération Financière en Afrique Centrale) – jednostka monetarna używana w niektórych krajach centralnej Afryki od 1974 r.^{[potrzebny przypis]}, obecnie w 14 państwach. Dzieli się na 100 centymów. Jest to najczęściej używana waluta Afryki. Instytucjami odpowiedzialnymi za emisję pieniądza i politykę pieniężną w zachodniej i środkowej Afryce są odpowiednio Centralny Bank Państw Afryki Zachodniej (BCEAO) i Bank Państw Afryki Środkowej (BEAC).

Oba franki CFA są związane sztywnym kursem z euro (1 euro = 655,957 franków CFA)^[1]. Przed wprowadzeniem euro jako oficjalnej waluty we Francji franki CFA łączył zmienny na przestrzeni lat sztywny kurs z frankiem francuskim^[2].

Frank jest walutą obiegową w następujących państwach:

•  Benin,
•  Burkina Faso,
•  Czad,
•  Gabon,
•  Gwinea Bissau,
•  Gwinea Równikowa,
•  Kamerun,
•  Kongo,
•  Mali,
•  Niger,
•  Republika Środkowoafrykańska,
•  Senegal,
•  Togo,
•  Wybrzeże Kości Słoniowej.

Banknoty poszczególnych państw używających franka mają oznakowanie jednoliterowe w prawym górnym rogu awersu

Afryka Zachodnia – Mali – D, Niger – H, Burkina Faso – C, Benin – B, Togo – T, Senegal – K, Wybrzeże Kości Słoniowej – A, Gwinea Bissau – S

Afryka Środkowa – Czad 1993 – 2002 r. P od 2002 r. C, Kamerun 1993 – 2002 r. E od 2002 r. U, Gabon 1993 – 2002 r. L od 2002 r. A, Republika Środkowoafrykańska 1993 – 2002 r. F od 2002 r. M, Kongo 1993 – 2002 r. C od 2002 r. T, Gwinea Równikowa 1993 – 2002 r. N od 2002 r. F

• Bara Ndiaye: Françafrique. Stosunki francusko-afrykańskie – wczoraj i dziś. Wyd. 1. Olsztyn: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie, 2010. ISBN 978-83-930647-0-0.
• Konrad Czernichowski: Integracja afrykańska – uwarunkowania, formy współpracy, instytucje. Wyd. 1. Warszawa: CeDeWu.pl, 2010. ISBN 978-83-7556-353-5.
• Marcin Wojciech Solarz: Francja wobec Afryki subsaharyjskiej. Pozimnowojenne wyzwania i odpowiedzi. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Aspra, 2004. ISBN 83-88766-95-3