Półelf (Śródziemie)

Półelf (sin. peredhel, l.m. peredhil) – potomek ras: elfów i ludzi ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia. Miał on możliwość wyboru, do której z tych ras chce należeć^[1].

Koncepcja półelfów utrwaliła się w fantasy.

Ród półelfów pochodził z trzech ras. Ich przodkowie byli ludźmi z plemienia Edainów (z Pierwszego Rodu pochodził Beren, ojciec Diora; z Drugiego i Trzeciego zaś pochodził Tuor, ojciec Eärendila). Byli także elfami ze szczepu Eldarów (Ñoldorką była Idril, matka Eärendila, a Lúthien była córką Calaquendego Thingola). We krwi półelfów płynęła też krew Majarów, gdyż matką Lúthien była Meliana.

Ród ten dał początek ludzkiej linii Elrosa: Królów Númenoru, książąt Andúnië, następnie królów Arnoru i Gondoru oraz elfickiej linii Elronda: rodzeństwa Elladana, Elrohira i Arweny, królowej Arnoru i Gondoru.

 Osobny artykuł: Arwena.

Pojawia się w Silmarillionie. Wspominają o nim bohaterowie Władcy Pierścieni.

Był królem Doriathu, jedynym dzieckiem Berena i Lúthien. Urodził się w 470 roku Pierwszej Ery^[2] na wyspie Tol Galen, po powrocie rodziców do Śródziemia. Poślubił Nimloth i zamieszkał z nią opodal Lanthir Lamath. Mieli troje dzieci: synów Eluréda i Elurína oraz córkę - Elwingę.

Dior uczestniczył u boku ojca w wyprawie przeciw krasnoludom z Nogrodu, którzy zniszczyli Menegroth (505 rok). Następnie przeniósł się wraz z rodziną do Doriath. Jako nowy władca starał się przywrócić dawną świetność królestwa, co częściowo mu się udało. Po śmierci rodziców (509 rok) otrzymał Silmaril, lecz napadli go wtedy synowie Fëanora. W walce stoczonej w Menegroth Dior zabił Celegorma, lecz sam też poległ.

Dior słynął ze swej urody, w jego żyłach płynęła krew trzech ras – Eldarów, Edainów i Majarów.

Zwano go Diorem Eluchílem (Dziedzicem Elu), Diorem Aranelem (Królewskim elfem, Królewską gwiazdą) lub Ausirem („Bogatym”).

Imię Dior pochodzi (podobnie jak przydomki Eluchíl i Aranel) z sindarinu. Znaczy ono w tej mowie Następca.

 Osobny artykuł: Eärendil.

Bliźniaczy synowie Elronda i Celebríany. Urodzili się w 130 roku Trzeciej Ery. Razem wychowywali się zapewne w Rivendell. Ich młodszą siostrą była Arwena. W 2509 roku obaj bracia odbili matkę, pojmaną w czasie podróży przez orków. Odtąd walczyli z nimi i wspierali Strażników Północy, chcąc pomścić cierpienia Celebríany. U ich boku podczas jednej z potyczek zginął Arathorn II. Od około 2951 roku często towarzyszył im wyprawach jego syn, Aragorn II.

Przed wyruszeniem Drużyny Pierścienia z Rivendell, Elladan i Elrohir odbyli podróż (między październikiem a grudniem^[3] 3018 roku) do Lothlórien, gdzie zanieśli wieści o podróży Froda Bagginsa i jego towarzyszy.

Podczas Wojny o Pierścień, obaj bracia przyłączyli się do Halbarada i Szarej Drużyny. Spotkawszy w Rohanie Aragorna, przemierzyli z nim cały szlak przez Ścieżkę Umarłych i południowe prowincje Gondoru, aż do Minas Tirith. Walczyli w bitwie na polach Pelennoru i w batalii pod Morannonem. Po pokonaniu Saurona, byli świadkami uroczystości na polach Cormallen oraz koronacji Aragorna, uczestniczyli również w jego ślubie z Arweną. Po odpłynięciu Elronda na Zachód w 3021 roku, Elladan i Elrohir pozostali w Rivendell. Jak się zdaje, opóźniali podjęcie decyzji, do której rasy (elfów czy ludzi) chcą należeć i przez bliżej nieznany czas pozostawali w Śródziemiu^[4].

Obaj bracia, podobnie jak ich ojciec Elrond, byli obdarzeni darem uzdrawiania.

Imiona Elladan i Elrohir pochodzą z sindarinu. Pierwsze z nich znaczy w tej mowie Elf-człowiek, drugie Elf-jeździec.

 Osobny artykuł: Elrond.

 Osobny artykuł: Elros Tar-Minyatur.

Pojawiają się w Silmarillionie.

Synowie Diora i Nimloth, starsi bracia Elwingi. Urodzili się i wychowywali w domu opodal Lanthir Lamath, aż do czasu, gdy cała rodzina przeniosła się do Doriath (505 rok Pierwszej Ery). W czasie napaści synów Fëanora (509 rok), słudzy Celegorma (żądni zemsty po śmierci pana) porzucili Eluréda i Elurína w lesie. Obaj chłopcy najpewniej umarli z głodu, bowiem ich poszukiwania zarządzone przez Maedhrosa nie dały skutku.

Imiona Eluréd i Elurín pochodzą z sindarinu. Oba znaczą w tej mowie Wspomnienie o Elu.

Byłą siostrą Eluréda i Elurína. Urodziła się w Doriath i tam mieszkała wraz z rodzicami aż do napaści synów Fëanora. Udało jej się uciec i wziąć Silmaril i uciekła z nim do Przystani Sirionu. Około 543 roku poślubiła Eärendila i urodziła mu dwóch synów: Elronda i Elrosa. Kiedy jakiś czas później synowie Fëanora zaatakowali przystań, Elwinga skoczyła do wody z Silmarilem na szyi. Ulmo zamienił ją w białego ptaka i tak Elwinga ruszyła na poszukiwanie Eärendila. Popłynęła z nim do Amanu. Tam zaprzyjaźniła się z Telerimi. Zbudowano dla niej w przy Pelórich na północy wieżę.

Dzieci Imrazôra i Mithrellas, która uciekła wkrótce po ich urodzeniu. Galador dał później początek dynastii książąt Dol Amrothu^[5].

• Robert Foster: Encyklopedia Śródziemia. Warszawa: Amber, 1998. ISBN 83-7169-695-7. Brak numerów stron w książce