Edwin Walker
| |
 generał major
| |
| Data i miejsce urodzenia |
10 listopada 1909 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
31 października 1993 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1931–1961 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
                 
| |
Edwin Anderson Walker (ur. 10 listopada 1909 w hrabstwie Kerr w stanie Teksas, zm. 31 października 1993 w Dallas) – amerykański generał major, który służył podczas II wojny światowej i wojny koreańskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Studiował na New Mexico Military Institute, a potem w United States Military Academy w West Point, którą ukończył w 1931 roku[1].
Podczas II wojny światowej walczył na froncie włoskim, a potem w południowej Francji, gdzie pokonał niemiecki garnizon na Îles d'Hyères[2]. W czasie wojny koreańskiej dowodził 7. pułkiem piechoty amerykańskiej 3 Dywizji Piechoty w walkach przeciwko Chińczykom.
Złożył rezygnację ze służby w 1959 roku, lecz prezydent Dwight Eisenhower odmówił jej przyjęcia i dał Walkerowi dowództwo 24 Dywizji Piechoty stacjonującej w Augsburgu w Niemczech. Walker ponownie zrezygnował ze służby w 1961 roku po publicznym i formalnym przyjęciu przez Kolegium Połączonych Szefów Sztabów za rzekome określanie w druku Eleanory Roosevelt i Harry'ego S. Trumana mianem „różowych” oraz za naruszenie Hatch Act z 1939 roku poprzez próbę wpływania na głosy swoich żołnierzy. Prezydent John F. Kennedy przyjął jego rezygnację[3], czyniąc Walkera jedynym amerykańskim generałem, który zrezygnował ze służby w XX wieku.
Na początku 1962 roku Walker kandydował na gubernatora Teksasu, lecz przegrał prawybory Demokratów na rzecz ostatecznego zwycięzcy, Johna Connally'ego. W październiku 1962 roku został aresztowany za promowanie zamieszek na University of Mississippi, które wybuchły w proteście przeciwko przyjęciu czarnoskórego studenta Jamesa Mereditha na ówcześnie „biały” uniwersytet. Prokurator generalny Robert F. Kennedy nakazał umieszczenie Walkera w szpitalu psychiatrycznym na 90-dniową obserwację, lecz American Civil Liberties Union i psychiatra Thomas Szasz protestowali wraz z grupami prawicowymi przeciwko tej decyzji i Walker został zwolniony po pięciu dniach[4]. Adwokat Robert Morris na początku 1963 roku przekonał ławę przysięgłych stanu Mississippi, aby nie oskarżała Walkera o przestępstwo.
Walker poinformował, że 10 kwietnia 1963 roku stał się celem zamachu we własnym domu, ale uniknął poważnych obrażeń, ponieważ kula wystrzelona z zewnątrz uderzyła w ramę okna. Po zakończeniu śledztwa w sprawie zabójstwa Johna F. Kennedy'ego Komisja Warrena stwierdziła, że niedoszłym zabójcą Walkera był Lee Harvey Oswald[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ganahl Walker, Jr.: Center Point, TX (Kerr County). Texas State Historical Association, 1976. [dostęp 2024-07-31]. (ang.).
- ↑ Ken Joyce: Snow Plough and the Jupiter Deception: The Story of the 1st Special Service Force and the 1st Canadian Special Service Battalion, 1942-1945. St. Catharines, Ontario: Vanwell Publishing Ltd., 2006, s. 273. ISBN 1-55125-094-2. (ang.).
- ↑ "I Must Be Free . . .". Time, 10.11.1961. [dostęp 2024-07-31]. (ang.).
- ↑ Chris Cravens: Edwin A. Walker and the Right Wing in Dallas, 1960-1966. San Marcos, Texas: Southwest Texas State University, 1993, s. 130. (ang.).
- ↑ Chapter 4: The Assassin. W: Report of the President's Commission on the Assassination of President John F. Kennedy. Washington, D.C.: United States Government Printing Office, 1964, s. 183–187. (ang.).