[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Dajakolot

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dajakolot
Dyacopterus
K. Andersen, 1912[1]
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

nietoperze

Podrząd

rudawkokształtne

Rodzina

rudawkowate

Podrodzina

Cynopterinae

Plemię

Balionycterini

Rodzaj

dajakolot

Typ nomenklatoryczny

Cynopterus spadiceus O. Thomas, 1890

Synonimy
  • Diacopterus[a]: Fain, 1976[2]
  • Dycopterus[a] Abdullah & Hall, 1997[3]
Gatunki

3 gatunki – zobacz opis w tekście

Dajakolot[4] (Dyacopterus) – rodzaj ssaków z podrodziny Cynopterinae w obrębie rodziny rudawkowatych (Pteropodidae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w południowo-wschodniej Azji[5][6][7].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 106–144 mm, długość ogona 16–29 mm, długość ucha 18–25 mm, długość tylnej stopy 15–25 mm, długość przedramienia 74–96,4 mm; masa ciała 70–148 g[6][8].

U samców D. spadiceus obserwowano laktację[9].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1912 roku duński chiropterolog Knud Andersen w publikacji na temat nietoperzy znajdujących się w zbiorach Muzeum Historii Naturalnej w Londynie[1]. Na gatunek typowy wyznaczył (oznaczenie monotypowe) dajakolota sundajskiego (D. spadiceus).

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]

Dyacopterus (Diacopterus, Dycopterus): Dayak, rdzenna ludność z Borneo; gr. πτερον pteron ‘skrzydło’[1].

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[10][8][5][4]:

  1. a b Niepoprawna późniejsza pisownia Dyacopterus K. Andersen, 1912.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c K. Anderson: Catalogue of the Chiroptera in the collection of the British Museum. Wyd. 2. Cz. 1: Megachiroptera. London: The Trustees, 1912, s. 651. (ang.).
  2. A. Fain. Nouveaux acariens parasites de la superfamille Listrophoroidea (Astigmates). „Acta Zoologica et Pathologica Antverpiensia”. 64, s. 37–67, 1976. (ang.). 
  3. M.T. Abdullah & L.S. Hall. Abundance and distribution of fruit bats and other mammals in the tropical forest canopy in Borneo. „Sarawak Museum Journal”. 72, s. 66, 1997. (ang.). 
  4. a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 79. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 90. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  6. a b N. Giannini, C. Burgin, V. Van Cakenberghe, S. Tsang, S. Hintsche, T. Lavery, F. Bonaccorso, F. Almeida & B. O’Toole: Family Pteropodidae (Old World Fruit Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 71–72. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).
  7. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Dyacopterus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-14].
  8. a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 449. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  9. K. Sokołowska, Piersi – zagadka ewolucji [online], www.wiz.pl, 2020 [dostęp 2021-08-08] (pol.).
  10. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-27]. (ang.).