Dolne Maliki

Dolne Maliki
	wieś
Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
Powiat	kościerski
Gmina	Stara Kiszewa
Liczba ludności (2006)	100
Strefa numeracyjna	58
Kod pocztowy	83-430
Tablice rejestracyjne	GKS
SIMC	0172882
	Położenie na mapie Polski Dolne Maliki
	Położenie na mapie województwa pomorskiego Dolne Maliki
	Położenie na mapie powiatu kościerskiego Dolne Maliki
	Położenie na mapie gminy Stara Kiszewa Dolne Maliki
	53°59′49″N 18°15′53″E/53,996944 18,264722
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2012-08 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Dolne Maliki – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kościerskim, w gminie Stara Kiszewa^[3]^[4].

Wieś wchodzi w skład sołectwa Górne Maliki^[5].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Etymologia

Nazwa wsi pochodzi od nazwy osobowej Malik, Małek. Po rozdziale wsi w XVIII wieku wprowadzono człony odróżniające podzielone części Dolne i Górne Maliki^[6].

Historia

1319 – Pierwsza wzmianka w której wymieniono nazwę wsi występuje w dokumencie potwierdzającym granice posiadłości cystersów pelplińskich.

1402 - 1409 – W księdze czynszowej biskupa Jana Kropidły odnotowano, iż wieś obciążona była dziesięciną z 36 łanów.

1415 – Maliki płaciły dziesięcinę w wysokości 4,5 grzywny, co pozwala ustalić obszar objęty opłatą na 36 łanów.

1437 – W rejestrze czynszów Wójtostwa Tczewskiego Okręgu Kiszewskiego Maliki występowały jako wieś chłopska Zakonu, która liczyła 24 zasiedlone łany i karczmę, chłopi byli zobowiązani do opłaty w wysokości 1/2 grzywny czynszu.

1452 – W wykazie rycerzy, którzy dochowali wierności Zakonowi odnotowano Jhenigena von Malkow.

1534 – W rejestrze dziesięcin biskupich Maliki odnotowane były obok Garczyna, nie były obciążone dziesięciną.

1570 – Pobór zapłacono z 2 łanów. We wsi znajdował się niezasiedlony folwark, dwóch rybaków. Chłopi zobowiązani byli do opłaty 20 gr. podatku od łanu. Maliki wchodziły w skład parafii pogódzkiej.

1648 – Maliki odnotowano jako dobra szlacheckie podzielone na dwie części. Właścicielem pierwszej był pan Pałubicki (właściciel Pałubina), drugiej Czapiewscy i inni.

Zobacz też

Górne Maliki

Przypisy

↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 25302
↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 230 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
↑ GUS: Przeglądanie Krajowego Rejestru Teryt. [w:] Urzędowy Rajestr Teryt [on-line]. [dostęp 2020-08-21].
↑ MAiC. Rozporządzenie z dnia 13 grudnia 2012 r.. „[w:] (Dz.U. z 2013 r. poz. 200), ze zmianami w (Dz.U. z 2015 r. poz. 1636)”.
↑ Urząd Gminy Stara Kiszewa: Jednostki pomocnicze gminy Stara Kiszewa. [w:] BIP Urzędu Gminy Stara Kiszewa [on-line]. [dostęp 2020-08-21].
↑ Kazimierz Rymut: Nazwy miejscowe Polski: historia, pochodzenie, zmiany - praca zbiorowa pod redakcją Kazimierza Rymuta [T. 1-6 i 9]. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN. ISBN 83-85579-29-X.

[prng-1] Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 25302

[poczta-2] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 230 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .

[teryt-3] GUS: Przeglądanie Krajowego Rejestru Teryt. [w:] Urzędowy Rajestr Teryt [on-line]. [dostęp 2020-08-21].

[rmac-4] MAiC. Rozporządzenie z dnia 13 grudnia 2012 r.. „[w:] (Dz.U. z 2013 r. poz. 200), ze zmianami w (Dz.U. z 2015 r. poz. 1636)”.

[bip-5] Urząd Gminy Stara Kiszewa: Jednostki pomocnicze gminy Stara Kiszewa. [w:] BIP Urzędu Gminy Stara Kiszewa [on-line]. [dostęp 2020-08-21].

[6] Kazimierz Rymut: Nazwy miejscowe Polski: historia, pochodzenie, zmiany - praca zbiorowa pod redakcją Kazimierza Rymuta [T. 1-6 i 9]. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN. ISBN 83-85579-29-X.

[2]

[1]

[3]

[4]

[5]

[6]