Granat RGD-33

Ten artykuł od 2016-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

RGD-33

Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Przeznaczenie	granat uniwersalny
Lata produkcji	1933–1942
Dane techniczne
Długość	191 mm
Średnica	52 mm (z koszulką)
Masa	771 g (z koszulką odłamkowa) 270 g (koszulka odłamkowa)
Materiał wybuchowy	trotyl, 80 g
Typ zapalnika	czasowy, 3,5-4 s
Zasięg rzutu	35-40 m
Promień rażenia	10 m 15 m (z koszulką)
Multimedia w Wikimedia Commons

RGD-33 – radziecki granat ręczny skonstruowany w okresie międzywojennym. Produkowany do 1940. Konstrukcja skomplikowana i droga w produkcji. Po 1942 wypierana przez RG-42, ale używana jeszcze w okresie wojny wietnamskiej. Główne zapasy granatów RGD-33 zużyły się w początkowym okresie wojny niemiecko-sowieckiej, jednak pewna ich liczba pozostała na uzbrojeniu wojsk na Dalekim Wschodzie, a następnie wykorzystano je latem 1945 podczas wojny z Japonią^[1]. Posiada mechaniczny zapalnik wewnątrz trzonka. Zapalnik pirotechniczny (spłonka zapalająca, opóźniacz, spłonka detonująca) wkładany był w głowicę od góry po odsunięciu klapki zamykającej. Odbezpieczany poprzez przesunięcie zatrzasku bezpiecznika, odciągnięcie i puszczenie trzonka, w którym iglica na sprężynie odpalała spłonkę zapalnika wkładanego od góry w głowicę.

• inert-ord.net. [dostęp 2010-12-01].