[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Alfabet podlaski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Alfabet podlaski – zmodyfikowany alfabet łaciński, wykorzystujący znaki graficzne, które występują również w języku polskim i czeskim, służący do zapisu mikrojęzyka podlaskiego. Alfabet podlaski składa się z 43 liter, w tym z 9 liter na oznaczenie samogłosek i 34 do spółgłosek. Alfabet zawiera 5 dwuznaków, 1 dwuznak do oznaczenia samogłoski dyftongicznej (iê) i 4 do dźwięków spółgłoskowych (ch, dz, dź, dž). Kolejność liter w alfabecie podlaskim jest umowna, warunkowana tradycją piśmiennictwa w graficie łacińskiej i niemająca innego uzasadnienia, przedstawia się następująco:

A B C Ć Č D (Dz) () () Ď E (Ê) F G H Ch I () J K L Ł M N Ń O (Ô) P Q R S Ś Š T Ť U V W X Y Z Ź Ž

Dwuznaki

[edytuj | edytuj kod]

Dwuznaki dz, dź, dž, iê chociaż oznaczają różne dźwięki, nie są traktowane jako odrębne litery w przypadku porządkowania alfabetycznego wyrazów (na przykład w słownikach), a podlegają regule porządkującej ich części składowe (tzn. wyrazy zaczynające się na od dz lub należy szukać w tym samym rozdziale, co i wyrazy na d). Dlatego w tabeli te dwuznaki podano w nawiasach. To samo dotyczy znaków ê i ô, które są alfabetyczne zaszeregowane odpowiednio pod e i o. Natomiast znak ch traktowany jest jako odrębna litera, zaszeregowana w alfabecie pomiędzy h i i.
Litery q, w, x występują jedynie w nazwach własnych pochodzenia obcego (Quebec, Quentin, Wellington, Winston, Xanadu, Matrix). Dwuznak spotykany jest w nazwach własnych pochodzenia polskiego lub białoruskiego (Chodźko, Biesiadź).

Zobacz też: