Anna Bursche-Lindnerowa

Anna Bursche-Lindnerowa

Reprezentacja	Polska
Data urodzenia	6 sierpnia 1922
Data śmierci	21 sierpnia 2002
Konkurencja	Pary sportowe Pary taneczne Solistki
Partner sportowy	Leon Osadnik
Klub	Legia Warszawa, Warszawskie Towarzystwo Łyżwiarskie

Anna Maria Bursche-Lindnerowa, (ur. 6 sierpnia 1922, zm. 21 sierpnia 2002) – polska łyżwiarka figurowa, wielokrotna mistrzyni Polski w latach 40. i 50. XX w. Córka Alfreda Bursche, żona Sławomira Lindnera, w czasie II wojny światowej łączniczka Armii Krajowej. Następnie trenerka łyżwiarstwa figurowego.

W 1956 roku wraz z Leonem Osadnikiem zostali pierwszymi mistrzami Polski w konkurencji par tanecznych.

Pochodziła z rodziny Bursche o tradycjach ewangelickich. Była córką prawnika Alfreda Bursche (1883–1942) i Janiny Zalewskiej^[1][2]. Miała brata Jana (lata życia ok. 1890–1950), który był inżynierem mechanikiem^[3].

Wychowywała się w Warszawie, niedaleko Doliny Szwajcarskiej, gdzie Anna rozpoczęła naukę jazdy na łyżwach w wieku 5 lat. Bardzo szybko okazało się, że nastolatka obdarzona jest ogromnym talentem łyżwiarskim. Aby móc uczestniczyć w zawodach, zapisała się do Warszawskiego Towarzystwa Łyżwiarskiego^[4]. Podczas mistrzostw Europy 1939 w Zakopanem wzięła udział w pokazie otwierającym imprezę, a jej doskonały występ spowodował, że rodzice wysłali ją na treningi łyżwiarskie do Londynu. Anna wróciła do Warszawy pod koniec sierpnia 1939, tuż przed rozpoczęciem II wojny światowej^[4]. Jej rodzina borykała się nie tylko z okupacją hitlerowską, ale też z eksterminacją Polaków wyznania ewangelickiego^[4]. Rodzinie Burschów zaproponowano wpisanie na volkslistę jako tzw. Reichsdeutschów. Kiedy solidarnie odmówili, natychmiast aresztowano Alfreda Bursche, ojca Anny, i jego trzech braci – Edmunda, Henryka, Teodora^[4]. Jej ojciec po aresztowaniu przez Gestapo 17 września 1939 roku został osądzony na Pawiaku, a następnie zesłany do KZ Sachsenhausen a później do pracy w kamieniołomie w KZ Mauthausen, gdzie zmarł. Bracia ojca również trafili do obozów koncentracyjnych, a sam Heinrich Himmler dopisał przy nazwisku Bursche notatkę brzmiącą: „Diese Familie ist auszurotten” (pol. Tę rodzinę należy wyniszczyć). Anna w okresie okupacji była członkiem Armii Krajowej pracując jako łączniczka. Na pewien czas wyjechała do letniego domu Burschów w Chyliczkach, ale szybko wróciła do Warszawy^[4]. Przyłączyła się do zespołu artystycznego Centralnego Domu Żołnierza, gdzie występowała jako tancerka. Tam poznała przyszłego męża, aktora Sławomira Lindnera (1913–1982)^[4]. W międzyczasie Anna jeździła na łyżwach, jednak nie korzystała już z lodowiska w Dolinie Szwajcarskiej, gdyż zarządzał nim człowiek, który podpisał Volkslistę. Anna tak jak inni łyżwiarze przenieśli się w inne miejsca m.in. na lodowisko w ogrodzie obok słynnej kawiarni „U Aktorek” (róg ul. Pięknej i Al. Ujazdowskich), gdzie Anna wygrywała tajne zawody łyżwiarskie^[4]. Pomimo tego, iż pierwotnie reprezentowała Warszawskie Towarzystwo Łyżwiarskie, to ze względu na władzę PRL, która nie tolerowała klubu z przedwojennymi tradycjami została przeniesiona do sekcji Legii Warszawa^[4].

W latach 1949–1953 Anna występowała w jeździe indywidualnej, w latach 1954–1956 zdobyła wraz z Leonem Osadnikiem mistrzostwo Polski w parach sportowych, zaś w latach 1956 i 1957 wygrywała wraz z nim w parach tanecznych. Bursche i Osadnik zostali pierwszymi mistrzami Polski w parach tanecznych.

W późniejszym czasie została trenerką łyżwiarstwa figurowego w Warszawie, gdzie uczyła m.in. Teresę Weynę^[5].

Została pochowana na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja E, grób 13)^[6].

Z Leonem Osadnikiem

Z Leonem Osadnikiem