Andrea Falconieri

Ten artykuł od 2015-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Andrea Falconieri albo Falconiero (ur. 1585/86 w Neapolu, zm. 29 lipca 1656 tamże) – włoski kompozytor, śpiewak, lutnista i lutnista basowy.

Pochodził prawdopodobnie z Neapolu lub Hiszpanii. Był nadwornym muzykiem na dworach szlacheckich Modeny, Parmy, Genui i prawdopodobnie Florencji. W latach 1616 i 1620 skomponował sześć cykli pieśni i jeden motetów. W latach 1621 i 1628 podróżował do Francji i Hiszpanii, gdzie także mieszkał. Powrócił do Włoch w 1628 na ślub Małgorzaty Medycejskiej i księcia Parmy Edwarda I. Następnie osiadł w Neapolu, gdzie od 1639 był nadwornym muzykiem na dworze króla. Zmarł podczas epidemii dżumy.

Jego prace obejmują motety, madrygały, villanelle i kompozycje instrumentalne. Pośród jego zachowanych dzieł można wymienić Pierwszą księgę pieśni, symfonie, fantazje, kaprysy, sonaty na skrzypce i altówkę. W dziełach łączył włoski styl z hiszpańskim. Przed 1650 skomponował wiele utworów inspirowanych słynnym i niezwykle płodnym tematem folii.