Antoni Górniewicz

Antoni Górniewicz

kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia	29 stycznia 1897 Wilno
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 Charków
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	2 Dywizja Strzelców Polskich, 27 Pułk Piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka, II wojna światowa (kampania wrześniowa)
Odznaczenia

Antoni Górniewicz (ur. 29 stycznia 1897 w Wilnie, zm. wiosną 1940) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. 2007-11-09: Pierwszy dzień uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”

Antoni Górniewicz był synem Aleksandra i Reginy z domu Łopenn, urodził się w Wilnie.

W latach 1914–1917 służył w armii rosyjskiej, ukończył Szkołę Oficerską w Kijowie. Od 1917 w 2 Dywizji Strzelców Polskich I Korpusu Polskiego w Rosji.

Od 1919 roku służył w Wojsku Polskim, został przydzielony do 27 pułku piechoty, w którego szeregach walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1920 roku był dowódcą II baonu.

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku, został zweryfikowany do stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i pozostał w 27 pułku. W 1928 roku został awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku – po agresji ZSRR na Polskę – w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku^[1]. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach^[1], gdzie od 17 czerwca 2000 roku mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie^[2]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 933^[1].

5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora^[3][4][5]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[6][7][8].

• podporucznik – 1917
• porucznik – 1919
• kapitan – 1928

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921)^[9] nr 4713
• Krzyż Walecznych (1921)^[10]

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie

• Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
• Rocznik Oficerski 1923 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, s. 203, 440;
• Rocznik Oficerski 1924 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, s. 189, 382;
• Rocznik Oficerski 1928 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1928, s. 43, 225;
• Rocznik Oficerski 1932 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1932, s. 66, 557;
• Antoni Górniewicz [dostęp 2012-05-25]