Czesław Szperka

Czesław Szperka

W mundurze oficera Związku Strzeleckiego
porucznik piechoty
Pełne imię i nazwisko	Czesław Józef Szperka
Data i miejsce urodzenia	4 sierpnia 1897 Kurów
Przebieg służby
Lata służby	1914–1923
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka
Późniejsza praca	urzędnik pocztowy
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Czesław Józef Szperka (ur. 4 sierpnia 1897 w Kurowie) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, urzędnik pocztowy.

Urodził się 4 sierpnia 1897 we wsi Kurów, w ówczesnym powiecie bocheńskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Franciszka i Marii ze Świdrów^[1][2][3]. Od 1 stycznia 1912 należał do Polskich Drużyn Strzeleckich, a od 10 kwietnia 1913 do Związku Strzeleckiego^[1].

27 lipca 1923, w stopniu chorążego, został zwolniony do rezerwy^[1]. 3 października tego roku przyjechał z Dęblina do Poznania i zamieszkał przy ul. Wierzbięcice 41^[2]. 22 lipca 1924 wyjechał do Kępna^[2]. W tym samym roku, w Kaliszu, uzupełnił wykształcenie w zakresie sześciu klas gimnazjum^[1]. 15 grudnia 1924 rozpoczął pracę w poczcie (od 1928 przedsiębiorstwie państwowym Polska Poczta, Telegraf i Telefon)^[1].

16 maja 1930 prezydent RP mianował go podporucznikiem w rezerwie ze starszeństwem z 1 września 1929 i 106. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a minister spraw wojskowych wcielił do 59 pułku piechoty w Inowrocławiu^[4]. W 1934, jako oficer rezerwy 59 pp pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Gniezno^[5]. Na stopień porucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 915. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[6].

Do 1934 pracował w Urzędzie Pocztowym we Wrześni na stanowisku asystenta pocztowego. Obowiązki zawodowe łączył z działalnością społeczną na stanowisku komendanta powiatowego Związku Strzeleckiego^[1]. W latach 1935–1939 mieszkał w Gdyni przy ul. Morskiej 106 m. 23, pracował w Urzędzie Pocztowym Gdynia 1 na stanowisku starszego asystenta pocztowego i kontynuował działalność społeczną na stanowisku zastępcy komendanta powiatowego Przysposobienia Wojskowego i Wychowania Fizycznego oraz Związku Strzeleckiego^[1]. W Związku Strzeleckim posiadał oficerski stopień starszego kompanijnego^[7].

W 1939 dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w Oflagu II C Woldenberg (numer jeniecki 1013)^[8].

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 1799^[1] – 28 lutego 1921^[9][10][11]
• Krzyż Niepodległości – 20 lipca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[12][3][13]
• Krzyż Walecznych^[1][14]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[1]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[1]
• Odznaka za Rany i Kontuzje z czterema gwiazdkami^[15]
• Gwiazda Przemyśla^[1]
• Odznaka „Za wierną służbę”^[15]
• Państwowa Odznaka Sportowa^[15]

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• I Lista Oficerów Związku Strzeleckiego. Warszawa: Komenda Główna Związku Strzeleckiego, lipiec 1936.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.