Caspar Friedrich Wolff

Caspar Friedrich Wolff (ur. 18 stycznia 1734 w Berlinie^[1], zm. 22 lutego 1794 w Petersburgu^[1]) – niemiecki lekarz, anatom, fizjolog i embriolog.

Pochodził z rodziny mieszczańskiej; był synem krawca^[2]. Studiował medycynę w Berlinie^[1]. Później przeniósł się na studia wyższego stopnia na Uniwersytet w Halle, który ukończył w 1759^[1]. Był twórcą teorii epigenezy^[1]. Jej założenia opisał w swojej pracy doktorskiej^[1]. Jego praca przyczyniła się do późniejszego obalenia teorii preformacji^[1]. Kontrowersje towarzyszące dysertacji spowodowały, że Wolff miał trudności ze znalezieniem posady na uczelni^[1]. W 1761 zatrudnił się jako chirurg w armii Królestwa Prus^[1]. W 1764 wydał pracę pt. Theorie von der Generation, w której podtrzymywał swój atak na teorię preformacji^[1]. W 1767 został profesorem na Uniwersytecie w Petersburgu^[1]. W stolicy Rosji pozostawał do końca życia^[2]. Jego głównym adwersarzem naukowym był Albrecht von Haller, gorący zwolennik teorii preformacji^[2]. Idea Wolffa nie została przyjęta w nauce za jego życia^[2]. Z początkiem XIX wieku Johann Friedrich Meckel przełożył jego pracę na język niemiecki, co spowodowało wzrost popularności epigenezy^[2].

Na jego cześć nazwano moczowody pierwotne^[3].

• Theoria generationis, Halle 1759
• Theorie von der Generation, in zwei Abhandlungen erklärt und bewiesen, Berlin 1764
• De formatione intestinorum, Sankt Petersburg 1769
• De leone observationes anatomicae, Sankt Petersburg 1771
• Von der eigentümlichen und wesentlichen Kraft der vegetablischen sowohl, als auch der animalischen Substanz, als Erläuterung zu zwo Preisschriften über die Nutritionskraft, Sankt Petersburg 1789
• Explicatio tabularum anatomicarum VII, VIII et IX, Sankt Petersburg 1801
• Über die Bildung des Darmkanals in bebrüteten Hühnchen, Halle 1812