[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

NGC 3199

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast tego użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
NGC 3199
Ilustracja
Mgławica NGC 3199 (VLT Survey Telescope, ESO)
Odkrywca

James Dunlop

Data odkrycia

1 maja 1826

Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Kil

Typ

emisyjna (obszar H II)

Rektascensja

10h 17m 24,0s[1]

Deklinacja

–57° 55′ 18″[1]

Odległość

12 tys. ly[2] (3,7 kpc)

Rozmiary kątowe

20' × 15'[1]

Charakterystyka fizyczna
Wymiary

75 ly[2]

Alternatywne oznaczenia
ESO 127-EN14

NGC 3199mgławica emisyjna (również obszar H II[3]) znajdująca się w konstelacji Kila. Jest położona w odległości około 12 tys. lat świetlnych od Ziemi[4] (według innych szacunków 7,2 tys. lat świetlnych[5]).

Mgławica została odkryta 1 maja 1826 roku przez Jamesa Dunlopa, popełnił on jednak błąd w określeniu pozycji wielkości jednego stopnia. Nieświadom tego błędu John Herschel niezależnie odkrył tę mgławicę 1 kwietnia 1834 roku. Obaj astronomowie zaobserwowali jednak tylko najjaśniejszą, zachodnią część mgławicy, mającą kształt półksiężyca, a obecnie wiadomo, że ma ona zbliżony do kulistego kształt[4].

W centrum tej mgławicy znajduje się gwiazda Wolfa-Rayeta WR 18 odpowiedzialna za jej powstanie[5]. Jest to gorąca, masywna, krótko żyjąca gwiazda generująca potężny wiatr gwiazdowy wymiatający otaczający materiał międzygwiazdowy. Dawniej sądzono, że jasny brzeg w kształcie półksiężyca wskazuje na falę czołową tworzoną przez gwiazdę przedzierającą się poprzez jednorodny ośrodek międzygwiazdowy. Pomiary pokazały jednak, że gwiazda nie porusza się prosto w kierunku tego jasnego brzegu i dlatego bardziej prawdopodobnym wyjaśnieniem jest niejednorodny, pozbijany w grudki, otaczający gwiazdę materiał, gęstszy w pobliżu jaśniejszego brzegu wydmuchanej mgławicy[2][5].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c NGC 3199 w serwisie SEDS.org (Revised NGC and IC Catalog) (ang.)
  2. a b c NGC 3199 w serwisie APOD: Astronomiczne zdjęcie dnia
  3. NGC 3199 w bazie SIMBAD (ang.)
  4. a b Courtney Seligman: NGC 3199. Celestial Atlas. [dostęp 2015-12-02]. (ang.).
  5. a b c A. P. Marston. First Detections of Molecular Gas Associated with the Wolf-Rayet Ring Nebula NGC 3199. „The Astrophysical Journal”. 563 (2), s. 875-882, 2001-12-20. DOI: 10.1086/323950. (ang.). 

Linki zewnętrzne