[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Mottramit

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Zabulon12 (dyskusja | edycje) o 13:20, 24 kwi 2023. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Mottramit
Ilustracja
Mottramit (żółty) z kwarcem i fluorytem, Kletno, Dolny Śląsk.
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

Pb(Cu,Zn)[VO4](OH)

Twardość w skali Mohsa

3-3,5

Przełam

muszlowy lub nierówny

Łupliwość

brak

Pokrój kryształu

bipiramidalne, słupkowe lub tabliczkowe

Układ krystalograficzny

rombowy

Gęstość

5,9 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

jasnozielony, oliwkowozielony, żółtozielony, żółty, brązowawy

Rysa

brunatna lub żółta

Połysk

tłusty

Współczynnik załamania

=2,17 =2,26 =2,32

Inne

optycznie ujemny

Mottramitminerał z gromady wanadianów, należy do wanadianów wyspowych. Jest to minerał stref utleniania kruszców Pb, Zn i Cu. Nazwa pochodzi od angielskiej miejscowości Mottram. Po raz pierwszy opisany w 1876 roku.

Charakterystyka

Właściwości

Mottramit tworzy ciągły szereg izomorficzny z descloizytem Pb(Zn,Cu)[VO4](OH). Oba te minerały występują w zbitych skupieniach jako naskorupienia, naloty i stalaktyty. Zdarza się, że tworzą skupienia sferolitowe lub włókniste W strukturach tych minerałów wyróżnia się zniekształcone tetraedry wanadanowe [VO4]3- oraz bipiramidy [ZnO4(OH)2)]10- lub [CuO4(OH)2)]10-.

Skład chemiczny

Składnik % wag.
Cr2O3 0,5
P2O5 0,24
As2O5 1,33
V2O5 21,21
CuO 17,5
ZnO 0,31
PbO 55,64
H2O 3,57
insol. 0,17
Suma 100,02

Analiza chemiczna mottramitu z Bisbee, Arizona, USA.

Krystalochemia

  • Grupa punktowa - 2m/2m/2m
  • Grupa przestrzenna - Pnma
  • Parametry komórki elementarnej - a = 7.667–7.730 Å, b = 6.034–6.067 Å, c = 9.278–9.332 Å
  • Z=4

Minerały współwystępujące

descloizyt, mimetezyt, cerusyt, dioptaz, wanadynit, duftyt, wulfenit, azuryt, fluoryt, kwarc.

Geneza

Powstaje jako minerał wtórny w strefie utleniania złóż ołowiowo-cynkowo-miedziowych. Koncentracje złożowe powstają pod powierzchnią Ziemi, zwykle w skałach piaskowcowych.

Występowanie

Bibliografia

Linki zewnętrzne