ugór

Podobna pisownia: ugor

wymowa:

IPA: [ˈuɡur], AS: [ugur]

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) roln. pole nieuprawiane przez pewien czas; zob. też ugór w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ugór	ugory
dopełniacz	ugoru	ugorów
celownik	ugorowi	ugorom
biernik	ugór	ugory
narzędnik	ugorem	ugorami
miejscownik	ugorze	ugorach
wołacz	ugorze	ugory

przykłady:

(1.1) Rzeki zamienia On w pustynię, / oazy na ziemię spragnioną, / ziemię żyzną na słony ugór / skutkiem niegodziwości jej mieszkańców^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) leżeć ugorem

synonimy:

(1.1) odłóg

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ugorowanie n

czas. ugorować ndk.

związki frazeologiczne:

orka na ugorze

etymologia:

prasł. *ugorъ → miejsce wyschnięte, wypalone słońcem, od czasownika prasł. *ugorěti → wypalić się, wyschnąć, por. pol. gorzeć^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) fallow
• baskijski: (1.1) lugorri
• esperanto: (1.1) novalo
• francuski: (1.1) jachère ż
• galicyjski: (1.1) barbeito m
• hiszpański: (1.1) barbecho m
• łaciński: (1.1) pratagium n
• niemiecki: (1.1) Brache ż
• nowogrecki: (1.1) χωράφι n σε αγρανάπαυση
• portugalski: (1.1) barbeito m, pousio m
• rumuński: (1.1) ogor, ţelină ż
• słowacki: (1.1) úhor m, prieloh m
• szwedzki: (1.1) träda w
• ukraiński: (1.1) облі́г m
• wilamowski: (1.1) bröh ż, brȫh ż, bröch ż
• włoski: (1.1) maggese m

źródła: