leczo

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) kulin. węgierska potrawa jednogarnkowa z pokrojonych na kawałki papryki, pomidorów i cebuli, często z dodatkiem boczku lub kiełbasy, duszonych z przyprawami; zob. też leczo w Wikipedii

odmiana:

(1.1) nieodm.^[1][2],

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	leczo	leczo
dopełniacz	leczo	leczo
celownik	leczo	leczo
biernik	leczo	leczo
narzędnik	leczo	leczo
miejscownik	leczo	leczo
wołacz	leczo	leczo

lub pot.^[2]

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	leczo	lecza
dopełniacz	lecza	lecz / leczów
celownik	leczu	leczom
biernik	leczo	lecza
narzędnik	leczem	leczami
miejscownik	leczu	leczach
wołacz	leczo	lecza

przykłady:

(1.1) Leczo świetnie smakuje podane z chrupiącą bagietką lub ryżem.

(1.1) Na Węgrzech często do leczo dodaje się pod koniec duszenia rozkłócone jajko.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) potrawa, danie

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

węg. lecsó

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie

tłumaczenia:

• czeski: (1.1) lečo n
• hiszpański: (1.1) pisto m
• niemiecki: (1.1) Letscho m/n
• rosyjski: (1.1) ле́чо n
• słowacki: (1.1) lečo n
• ukraiński: (1.1) ле́чо n
• węgierski: (1.1) lecsó

źródła: