antecedencje

wymowa:

IPA: [ˌãntɛt͡sɛˈdɛ̃nt͡sʲjɛ], AS: [ãntecedẽncʹi ̯e], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) książk. zdarzenia, okoliczności poprzedzające jakiś fakt, konieczny do jego zrozumienia^[1]

(1.2) liter. w utworach dramatycznych i narracyjnych: wydarzenia poprzedzające właściwą akcję, bez których jej przebieg jest niezrozumiały; zawarte są w prologu lub też w wypowiedziach narratora czy postaci^[2]

odmiana:

(1.1-2) blp;

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	antecedencje
dopełniacz	antecedencji
celownik	antecedencjom
biernik	antecedencje
narzędnik	antecedencjami
miejscownik	antecedencjach
wołacz	antecedencje

przykłady:

(1.2) Przykładem antecedencji w literaturze może być „Pamiętnik starego subiekta” w „Lalce” Prusa.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) antecedencja, anteriora, antecedensy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. antecedens m, antecesor m, antecedencja nmos

przym. antecedentny

przysł. antecedentnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. antecedentia → (zdarzenia) poprzedzające (n lm) < łac. antecedo → iść przed, wyprzedzać < łac. ante + cedo → wcześniej, przed, najpierw + nadchodzić, posuwać się

uwagi:

(1.1) mimo pochodzenia od liczby mnogiej łacińskiego imiesłowu, używane czasem błędnie jako wyraz w liczbie pojedynczej: SWO wydawnictwa Europa stosuje liczbę pojedynczą^[3]

(1.1) por. antecedens

tłumaczenia:

źródła: