Uborć

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. hydrol. rzeka na Białorusi i na Ukrainie na zachodnim Polesiu, prawy dopływ Prypeci^[1][2]; zob. też Uborć w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Uborć	Uborcie
dopełniacz	Uborci	Uborci
celownik	Uborci	Uborciom
biernik	Uborć	Uborcie
narzędnik	Uborcią	Uborciami
miejscownik	Uborci	Uborciach
wołacz	Uborci	Uborcie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) źródło / bieg / koryto / (prawy / lewy) dopływ / ramię / dorzecze / dolina / wody / nurt / płycizna / zakręt / zakole / brzeg / dno / odnoga / ujście / głębokość / szerokość Uborci • nad Uborcią • Uborć wypływa / płynie / wije się / meandruje / kieruje się / niesie wody / przybiera / wylewa / zatapia / opada / nawadnia / odwadnia / wysycha / przepływa / opływa / dopływa / wpływa • na prawym / na lewym brzegu / u źródeł / u ujścia Uborci • pływać / płynąć Uborcią

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) rzeka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• rosyjski: (1.1) Уборть
• ukraiński: (1.1) Уборть

źródła: