Kłobuck

wymowa:

IPA: [ˈkwɔbut͡sk], AS: [ku̯obuck] ​^?/i

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto w Polsce; zob. też Kłobuck w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Kłobuck
dopełniacz	Kłobucka
celownik	Kłobuckowi
biernik	Kłobuck
narzędnik	Kłobuckiem
miejscownik	Kłobucku
wołacz	Kłobucku

przykłady:

(1.1) W środę pojadę na targ do Kłobucka.

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Kłobucku • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Kłobucka • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Kłobucka • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Kłobucka • mieszkaniec / mieszkanka Kłobucka • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Kłobucku • pochodzić z Kłobucka • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Kłobucka

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kłobucczanin m, kłobucczanka ż

przym. kłobucki

związki frazeologiczne:

pierdoła z Kłobucka

etymologia:

(1.1) pol. kłobuk → wierzchołek, górka^[1][2]; kłobuk oznaczał także kapelusz, co znalazło swe odzwierciedlenie w herbie miasta

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: