gleba
gleba (język polski)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) geol. roln. powierzchniowa warstwa litosfery wzbogacona w substancje organiczne wskutek procesów glebotwórczych; zob. też gleba w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik gleba gleby dopełniacz gleby gleb celownik glebie glebom biernik glebę gleby narzędnik glebą glebami miejscownik glebie glebach wołacz glebo gleby
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) żyzna gleba • gleba płowa, gleba bielicowa
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. glebik m, glebiki nmos, przyglebienie n, glebnięcie n
- czas. przyglebić dk., glebnąć dk.
- przym. glebowy
- przysł. glebowo
- związki frazeologiczne:
- zaliczyć glebę
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) soil
- arabski: (1.1) تربة ż
- białoruski: (1.1) глеба ż
- bułgarski: (1.1) почва ż
- duński: (1.1) jord w
- esperanto: (1.1) grundo, agraro, tero
- francuski: (1.1) glèbe ż, sol m
- hiszpański: (1.1) suelo
- islandzki: (1.1) jörð ż
- karaimski: (1.1) йэр
- kaszubski: (1.1) rëda ż, zemia ż
- kataloński: (1.1) sòl m
- kazachski: (1.1) топырақ
- łaciński: (1.1) terra ż
- niemiecki: (1.1) Boden m
- portugalski: (1.1) solo m
- rosyjski: (1.1) почва ż, земля ż
- rumuński: (1.1) sol n
- slovio: (1.1) zemivo (земиво)
- tocharski B: (1.1) sāle
- tuvalu: (1.1) laukele, kele
- ukraiński: (1.1) ґрунт m, земля ż
- węgierski: (1.1) talaj
- włoski: (1.1) suolo
- źródła: