einordnen

wymowa:

IPA: [ˈaɪ̯nʔɔʁdnən] IPA: [ʔɔʁdnətə ˈaɪ̯n] IPA: [ˈaɪ̯nɡəʔɔʁdnət]

​^?/i

znaczenia:

czasownik słaby, rozdzielnie złożony

(1.1) porządkować, przyporządkować, klasyfikować, sortować

(1.2) zaliczać, zaliczyć

odmiana:

(1.1-2)^[1] einordnen (ordnet ein), ordnete ein, eingeordnet (haben)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Einordnen n, Einordnung ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: ordnen • abordnen • anordnen • beiordnen • einordnen • umordnen • unterordnen • überordnen • verordnen • zuordnen

źródła: