-i

Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast tego użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.

Podobna pisownia: I • i • İ • ı • II • ii • III • iii • IIII • ¡ • ¹ • Ì • ì • Í • í • Î • î • Ï • ï • Ĩ • ĩ • Ī • ī • Ĭ • ĭ • Į • į • Ǐ • ǐ • Ȉ • ȉ • Ȋ • ȋ • Ɨ • ɨ • ʻī • Ḭ • ḭ • Ḯ • ḯ • Ỉ • ỉ • Ị • ị • ℹ • ⅈ • ∣ • ∤ • ∥ • ḯ • Ɪ • ꟾ

-i (język polski)

wymowa:: ^?/i

znaczenia:

przyrostek

(1.1) tworzy przymiotniki od rzeczowników

końcówka fleksyjna

(2.1) wskazuje na gramatyczny rodzaj żeński mianownikowej formy rzeczownika^[1]

odmiana:

przykłady:: (1.1) arcybiskup + -i = arcybiskupi; (1.1) szakal + -i = szakali; (2.1) sprawczyni, wychowawczyni; por. -yni

składnia:

kolokacje:

synonimy:: (2.1) -a^[1]

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:: (1.1) prasł. *-ьjь^[2]

uwagi:: (2.1) Wszystkie rzeczowniki rodzaju żeńskiego zakończone na -i są rzeczownikami żywotnymi i ich rodzaj naturalny zgadza się z rodzajem gramatycznym^[1].

tłumaczenia:

źródła:

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Stanisław Szober, Gramatyka języka polskiego, PWN, Warszawa 1968, s. 119.
↑ Krystyna Długosz-Kurczabowa, Stanisław Dubisz, Gramatyka historyczna języka polskiego, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2001, s. 357.

[Szober-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Stanisław Szober, Gramatyka języka polskiego, PWN, Warszawa 1968, s. 119.

[2] Krystyna Długosz-Kurczabowa, Stanisław Dubisz, Gramatyka historyczna języka polskiego, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2001, s. 357.

[1]

[2]