punitiu
/pyniˈtiw/
pu|ni|tiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Dialècte : lengadocian, gascon | ||
| Singular | Plural | |
| Masculin | punitiu | punitius |
| [pyniˈtiw] | [pyniˈtiws] | |
| Femenin | punitiva | punitivas |
| [pyniˈtiβo̞] | [pyniˈtiβo̞s] | |
punitiu
- Relatiu a la punicion, que consistís a punir l'autor d'un fach.
- Evocador de represalhas contra lo grop d'apertenéncia supausat de l'autor d'una peca, que la peca siá reala o pas.
pu|ni|tiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Masculin | punitiu | punitius |
| Femenin | punitiva | punitives |
punitiu