Nitrocellulòsa

La nitrocellulòsa (ò nitrat de cellulòsa) es un estèr de cellulòsa utilizat coma explosiu fulminant. Dins lei condicions normalas de temperatura e de pression, es un solid fibrós de color blanc jaunàs, de massa volumica 1,35 a 1,40 g/cm³ e de temperatura de fusion situada entre 160 e 180 °C.

Descubèrt en 1838 per Théophile-Jules Pelouze (1807-1867), es fabricat per tractament de la cellulòsa per l'acid sulfonitric. Aquela reaccion permet de realizar la nitracion de la cellulòsa. Lo mononitrat es una substància fòrça inflamabla e lei dinitrats e trinitrats son d'explosius que pòdon èsser instables en preséncia d'un excès d'acid. Sa fabricacion requièr donc un mestritge important dau procès de produccion. Per empedir una explosion, l'estocatge de la nitrocellulòsa dèu èsser realizat dins de condicions d'umiditat fòrça importanta (mai de 25%) ò dirèctament dins l'aiga.

L'explosion de la nitrocellulòsa produtz una quantitat fòrça importanta de gas e pauc de particulas solidas. Per aquela rason, foguèt estudiat a partir de 1850 per fabricar de pouveras sensa fumada. D'efiech, a respècte de la pouvera tradicionala realizada a partir de sofre, de carbon e de saunitre, una pouvera sensa fumada permet de defugir l'encrassatge de l'arma. La premiera pouvera d'aqueu tipe foguèt concebuda en 1884 per Paul Vieille (1854-1934). Dicha pouvera B, remplacèt lei pouveras precedentas e es a l'origina dei pouveras actualas que son totjorn principalament a basa de nitrocellulòsa.