Maçon

L'origina de la maçonariá ven dels temps mai alunhats, dempuèi que l'òme sentiguèt lo besonh de bastir per se lotjar. Lo mestièr de maçon s'establiguèt de biais diferent sogon las fonts soterranhas localas e la terminologia utilizada en construccion es subretot ligada al terrador^[1] e a de tradicions multisecularas: La manca de pèira de talha de qualitat faguèt de Tolosa una vila de brica, París foguèt bastit avec de calcari e lo mestièr de maçon s'adaptèt.

L'Edat Mejana, que constituís una mena d'edat d'aur dels maçons, es organizat en confrairiás o en societats de companhs, contribuiguèron a la construccion de las catedralas.

Abans l'apareisson del ciment e del beton, lo trabalh del maçon se fa donc estrechament amb lo trabalh de las peirièras e los peirièrs mas tanben amb lo trabalh de la tèrra (molon de tèrra) de la calç e del gip. Aquela associacion amb lo trabalh del gip creèt lo maçon gipier^[2]. Lo maçon gipier, hordís e rebat las parets de gip, realiza de motladuras.

La dobla revolucion de l'acièr e del beton de ciment fa trentalhar la tradicion: Amb l'acièr, s'utiliza pas mai la pèira naturala coma material estatic. L'apareisson del beton e de las pèiras artificialas (Bricas, cairons, eca.), mens car de produire, mai aisidas per la realizacion acaban amb aquela mutacion.

A l'ora d'ara, amb l'usatge del beton, de materials estandardizats coma las bricas o los cairons, las tecnicas d'empegatge puslèu que de cimentatge, mas tanben la mecanizacion, lo biais de trabalhar e los espleits del maçon son gaireben pas los meteisses que dins lo temps.

Los esplèits del maçon, son la tibla, la talòssa, lo martèl del maçon, lo malhet, lo burin e la punteròla, la pala de maçon, la bròssa, lo pic, le nivèl de botiòla, lo plombèl, la règla de maçon, lo doble mèstre, lo gredon, de cordèl, escaira e escaira falsa, eca, qu'unes se plaçan dins una caisseta d'espleits. Deu tanben utilizar d'escalas e emponts, de carriòls. Tanben deu s'equipar de maquinas coma la betonadeira, la ressèga de discs, l'amoladeira, lo concassader de mortièr, lo compressor.

Quand s'ocupa de pichon desbastiment, utiliza de conhs, de maças, de martèl picaire.

Quand s'ocupa de beton d'encofrar deu utilizar los espleits del fustièr, coma la ressèga circulara, lo martèl de fustièr, los cisèls e bèc d'ane, las claus planas, las limas, raspas e rabòts, las pièjas, las perçadoiras, lo virabrequin, las vissadoiras eca.

Autrecòps, le maçon s'occupava de la construccion de las parets en cairon o pèira moliala, totes los gips, e a vegada la pausa de pèira. Aquela associacion amb lo trabalh del gip fa que ven un maçon gipièr^[2].

Los espleits qu'utilizavan los maçons èran, la linha, la règla e lo compàs, lo nivèl, l'escaire, lo plombèl, lo pigasson, los martèl, masses la pinça, lo cisèl, la lima, las tiblas, la gamata, lo ferrat, l'escoba, la pala, lo sedaç, la banasta, le rabòt, los cariòls e diables, los pics, las pinças, los ponçons. En mai dels espleits necessaris de la man, utilizavan de maquinas per levar de cargas pesucas; coma la grua, la cabra, los torns e cabestrants, las carèlas, lo palfèr, e per menar de peirassas, de carris, lo balard, los postes, eca.^{[M 1]}. Tanben i aviá de cables, cordatges, los camions^{[M 1]}.

• Excellenta forma fisica
• S'agradar de trabalhar defòra
• Aver pas lo vertige
• Èsser metodic e innovador
• Apreciar lo trabalh en equipa

• lo Maçon ferrit, Francisco de Goya 1788.

1. ↑ Les dictionnaires spécialisés et l'analyse de la valeur : actes du colloque organisé en avril 1995 par le Centre de terminologie de Bruxelles (Institut libre Marie Haps).
2. ↑ ^2,0 et ^2,1 Claude Jacques Toussaint.

•  {{{títol}}}.