Infantariá

Atestada tre l'Antiquitat Auta, l'infantariá es benlèu la compausanta pus anciana dei fòrças militaras modèrnas. Durant aqueu periòde, se destrièt l'infantariá pesuca e l'infantariá leugiera. La premiera èra equipada d'una armadura complèta que li permetiá de menar de missions de combat de mesclada (assaut, defensa fixa...). Per aquò, èra organizada en formacion, generalament compacta, afin d'aplicar una pression fisica còntra la formacion advèrsa. D'exemples famós d'aqueu tipe d'infantariá son lei falanjas grègas e lei legions romanas. L'infantariá leugiera dispausava d'armaments autorizant un desplaçament rapid. Sa mission principala èra lo secutament e la perseguida de l'enemic. De còps, èra cargada de menar lo combat dins d'environaments malaisats coma lei peltastas atenencs que ganhèron la batalha d'Esfacteria (-426) còntra una tropa d'oplitas espartencs.

La fin de l'Antiquitat foguèt acompanhada per un declin parciau de l'infantariá dins mai d'una region au profiech de la cavalariá. Pasmens, aquela evolucion demorèt variabla. Se la màger part deis empèris pus poderós dau periòde foguèron obligats de desvolopar una cavalariá (Empèri Bizantin, China...), gardèron de contingents importants de fantassins per defendre lei ponchs fortificats e mai participar ai campanhas. De mai, dins de regions, coma Euròpa, onte la cavalariá èra considerada coma l'elèit militar, l'infantariá èra encara capabla d'opausar una resisténcia significativa en utilizant corrèctament lo terrenh^[2]. Au nivèu de l'organizacion, la diferéncia entre infantariá pesuca e leugiera contunièt d'existir mai lo nivèu de formacion generala demeniguèt dins la màger part deis armadas.

•  
  Representacion modèrna d'un peltasta grèc (infantariá leugiera antica)
•  
  Representacion de fantassins chinés dau sègle III avC (infantariá pesuca antica)
•  
  Reconstitucion modèrna d'un legionari roman (infantariá pesuca antica)

L'aparicion deis armas de fuòc entraïnèt una evolucion novèla. D'efiech, l'artilhariá e lei fusius limitèron lei movements dei cavaliers sus lo prat batalhier. Au sègle XV, lei formacions de fantassins retrobèron donc lo ròtle principau dins lo combat. De formacions novèlas coma lei tercios espanhòus permetèron de combinar la poissança deis armas de fuòc dau periòde, encara primitivas, amb la proteccion ofèrta per de fantassins equipats de lanças o d'alabardas. Aquelei formacions remplacèron l'infantariá pesuca antica. Foguèron sostengudas per de formacions novèlas d'infantariá leugiera (tiralhaires, caçaires...) totjorn cargada de secutar lei formacions enemigas. Au nivèu organizacionau, apareguèron leis unitats militaras modèrnas coma lo regiment.

Durant lo sègle XIX, l'industrializacion e de progrès tecnicas coma l'invencion de la cartocha, de la pouvera sensa fumada e de l'automatisme permetèron d'aumentar fòrça la poissança de fuòc de l'infantariá. A partir de 1850, de conflictes coma la Guèrra de Crimèa, la Guèrra d'Itàlia de 1859 o la Guèrra de Secession entraïnèron la fin dei formacions compactas eiretadas de l'Antiquitat^[3]. D'efiech, d'ara endavant, una unitat de soudats equipats de fusius aviá una cadéncia de tirs sufisenta per enebir un passatge a una unitat advèrsa. Pasmens, aquelei formacions de fantassins èran pauc mobilas, çò que foguèt una causa de l'encalament generau de la Premiera Guèrra Mondiala.

•  
  Tercio espanhòu (infantariá pesuca dau sègle XVII)
•  
  Tiralhaire (infantariá leugiera dau sègle XIX)
•  
  Infantariá francesa de la Premièra Guèrra Mondiala

L'aparicion dau carri de combat cambièt la situacion car permetèt a la cavalariá, desenant blindada, de tornar trobar un ròtle major sus lo prat batalhier. Dins aquò, lei carris apareguèron lèu vulnerables a d'armaments especializats aisats d'escondre o de camoflar^[4]. Per utilizar au mielhs sei sistèmas combatents, leis armadas modèrnas foguèron donc obligadas de coordenar leis accions de sei blindats, de son artilhariá e de son infantariá^[5]. Lo procès comencèt dins leis ans 1930 e s'acabèt dins leis ans 1960-1970. Foguèt marcat per l'aparicion de l'infantariá motorizada que se desplaça en camion e combat a pè puei per aquela de l'infantariá mecanizada que combat a pè o a partir de veïculs especializats dichs veïculs de combat d'infantariá.

En causa d'aqueu besonh de veïculs, l'infantariá foguèt pauc a pauc reducha. D'efiech, lei massas de fantassins dau començament dau sègle XX son plus capablas de resistir ais atacas d'una fòrça mobila equipada de canons o de missils susceptibles d'atacar un objectiu situat a plusors quilomètres. Òr, lo còst dei veïculs d'infantariá es important^[6] e una unitat dotada d'aqueleis equipaments pòu cubrir una zòna fòrça importanta. En consequéncia, leis efectius de fantassins son uei fòrça febles e son subretot entraïnats au combat dins de mitans onte leis autrei tipes d'unitats son en dificultat coma lei vilas, lo combat aeroportat o lei montanhas.

•  
  Grop de fantassins transportat dins un camion (infantariá motorizada dau sègle XX)
•  
  Grop de fantassins amb una arma anticarri (fin dau sègle XX)
•  
  Veïcul de combat d'infantariá VBCI (infantariá mecanizada dau sègle XXI)
•  
  Fantassins modèrnes dins un veïcul de combat d'infantariá (infantariá mecanizada dau sègle XXI)

L'infantariá motorizada designa leis unitats d'infantariá que son transportadas per camions o per d'autrei veïculs automotors. Dispausa pas de blindatges o de proteccion significativas franc dei sistèmas de proteccion portats per lei fantassins elei meteissei. La motorizacion de l'infantariá permet d'aumentar sa mobilitat e donc sei capacitats. De mai, aquò pòu èsser completat per l'integracion de pèças d'artilhariá tractadas per lei camions. Pasmens, lei camions ofrisson ges d'avantatge tactic sus lo prat batalhier car son fòrça vulnerables ai tirs de l'enemic. La motorizacion de l'infantariá es donc sovent considerada coma la premiera etapa avans sa mecanizacion. Uei, per aquela rason, l'infantariá motorizada es utilizada per leis armadas pauc modèrnas o per leis unitats de resèrva deis armadas modèrnas.

L'infantariá mecanizada designa leis unitats d'infantariá que dispausan de veïculs de combat d'infantariá. Aquelei veïculs permèton de transportar un grop de fantassins. Dispausan tanben d'un blindatge capables d'arrestar d'obús leugiers e d'un armament compausat d'un canon de 20 a 75 mm, d'un mortier o de missils anticarri. Aquò li permet donc de demorar sus lo prat batalhier per i sostenir dirèctament lo combat dei fantassins. De mai, dins certanei país, lei divisions equipats de veïculs de combat d'infantariá dispausan tanben d'un batalhon de carris de combat. Aquò permet de crear d'unitats intermediàrias entre la division blindada e la division d'infantariá pura. Dins leis armadas modèrnas, l'infantariá mecanizada forma desenant la màger part de l'infantariá car sa poissança de fuòc, sa mobilitat e sa resisténcia permèton de l'utilizar dins mai d'una situacion. Pasmens, en causa dau pes de sei veïculs, es pas totjorn adaptada a totei lei terrens.

Venguda fòrça rara dempuei la Segonda Guèrra Mondiala, l'infantariá montadada designa leis unitats de fantassins qu'utilizan de cavaus per se desplaçar. Lo concèpte es relativament similar a l'infantariá motorizada. Es sovent mens eficaç car lei camions ofrisson de performàncias ben superiors ai cavaus. Pasmens, dins certanei cas, l'infantariá montada es totjorn utilizada, generalament dins de regions pauc desvolopadas amb de rotas e d'infrastructuras raras e pauc entretengudas que permèton pas d'avitalhar aisament de veïculs de motor. Per exemple, foguèt lo cas en Afganistan en 2001.

Coma l'infantariá montadada, l'infantariá ciclista es venguda una causa rara dins leis armadas modèrnas. Pasmens, entre 1900 e 1975, foguèt utilizada per fòrça país car permet de desplaçar rapidament una unitat sus una distància de 30 a 120 km/j. Uei, l'infantariá ciclista es encara presenta dins de regions d'accès malaisat. Per exemple, Soïssa gardèt una unitat ciclista de 3 000 òmes fins a 2003. Lei fòrças especialas utilizan tanben de bicicletas per se desplaçar rapidament dins lei regions isoladas. Enfin, aqueu tipe d'infantariá pòu aparéisser mai o mens espontanèament durant de combats urbans.

• Artilhariá.
• Aviacion.
• Cavalariá.
• Marina militara.
• Tropa aeroportada.

1. ↑ Pasmens, i a d'excepcions importantas coma leis armadas dei pòbles nomadas de l'estèpa qu'èran subretot basadas sus d'unitats de cavalariá.
2. ↑ Per exemple, a la batalha de Courtrai en 1302, lei Flamencs utilizèron de paluns e un valat per arrestar lei cargas de la cavalariá pesuca francesa. Blocats dins la fanga per seis armaduras, au mens un milier de chivaliers francés foguèron tuats sensa dificultat.
3. ↑ Per exemple, la batalha de Solferino en 1859 foguèt principalament ganhada per lei tiralhaires francés que rompèron lo morau dei formacions compactas austrianas gràcias a d'accions inspiradas per lei tacticas de secutament tradionala de l'infantariá leugiera (dispersion, tir individuau, cèrca de sostas per se protegir dau tir enemic...).
4. ↑ La lucha anticarri es pas unicament menada per l'infantariá. Pasmens, lei fantassins i son fòrça eficaç dins d'environaments sarrats coma una seuva o una vila.
5. ↑ Durant la segonda mitat dau sègle XX, foguèt tanben necessari de tenir còmpte de la dimension aeriana.
6. ↑ Per exemple, per l'armada francesa, lo còst d'un veïcul de combat d'infantariá VBCI es de 3,2 milions d'euros còntra 8 milions d'euros per un carri Leclerc.