Estivaus

La prononciacion qu'ei [esti'βaws]. Las fòrmas ancianas que son Estivaus, en latin, aus sègles XI-XII, Estivaux en 1243 e 1305, Arnaldus d'Estivals en 1294, Estivalibus, en latin, en 1375-76, Estibaux (mapa de 1638) Estibeux (mapa de 1714) ^[2].

Per Albèrt Dauzat, Estivaus que representa lo gascon estibaus, qui vien deu latin aestivalis, dab lo sens de « lòc d'estivada »^[3].

Negre, citat per Bénédicte Boyrie-Fénié, que hè d'Estivaus lo plurau de l'occitan estibal « lòc de varèit, tèrra que dèishan pausar e qui sèrv de pastenc ». Astor, tanben citat per B. Boyrie-Fénié, qu'i coneish l'occitan estival, nom qu'arreliga a l'amontanhatge o a las activitats agricòlas (produccion de cerealas o, au cntrari, varèit^[2].

Bénédicte Boyrie-Fénié qu'ajusta an recensat un grop de 37 tumulus sus las lanas de Gèrt, enter Estivaus e Pomarés, qui son ligats aus grans camins d'amontanhatge e d'estiva, tanlèu la Protoistòria, çò qui confirma las explicacions precedentas. Lo nom de gèrt que designa las pradas bonas per apastengar ^[2].

• Comunas de las Lanas

1. ↑ Top'Òc Diccionari toponimic occitan del Congrès permanent de la lenga occitana.
2. ↑ ^{2,0 2,1} et ^2,2 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes. Landes et Bas-Adour, ed. Institut occitan e CAIRN, Pau, 2005, p. 95-96
3. ↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 274

•   Portau de Gasconha