Crisi dei missils de Cuba

Aquela crisi aguèt luòc dins l'encastre d'una tièra de crisis importantas entre lei dos blòts e egalament au sen dau camp comunista. D'efècte, a partir de 1956-1957, la politica de destalinizacion menada per Nikita Khrushchov acomencèt de crear de tensions importantas entre l'URSS e la China Populara — qu'anavan s'acabar per la rompedura oficiala entre lei dos país en 1965. Dos elements i aguèron un ròtle important. Lo premier èra lo refús dei Sovietics, d'ara endavant desirós de melhorar sei relacions amb Washington, de sostenir lei revendicacions de Pequin sus Taiwan ocupada per lei nacionalistas chinés e protegida per la flòta estatsunidenca. Lo segond èra lei criticas virulentas de Mao Zedong còntra la politica intèrna de Khrushchov que foguèt accusat de menar una còntra revolucion. Ansin, a partir de 1958, lei Sovietics deguèron faciar la pression diplomatica chinesa per gardar la direccion e l'iniciativa au sen dau blòt socialista. Aquò aumentèt lei riscs de subrenquant regardant leis afaires internacionaus.

Òr, a partir de 1958, après un periòde de calme relatiu consecutiu a la mòrt de Ïosif Stalin en 1953, divèrsei crisis se debanèron tornarmai entre lei dos blòts a prepaus de l'estatut de Berlin e dei susvoladas d'avions espions U-2 estatsunidencs au-dessús dau territòri sovietic. Regardant la premiera, la situacion, ja complicada dempuei la fin de la Segonda Guèrra Mondiala (1939-1945^[1]), se compliquèt tornarmai lo 27 de setembre de 1958 quand Khrushchov menacèt de negociar dirèctament l'avenidor de Berlin amb la Republica Democratica Alemanda (RDA) puei de signar una tractat de patz separada. Aquò menaçava la posicion occidentala dins Berlin-Oèst e lei relacions se desgradèron dins lo corrent de l'annada 1959 maugrat un viatge de Khrushchov ais Estats Units.

En 1960, la crisi s'agravèt quand Khrushchov exigiguèt l'aplant dei susvoladas d'avions U-2 sus lo territòri sovietic après la destruccion d'un aparelh lo 1^èr de mai e la captura de son pilòt. Lo president Eisenhower deguèt acceptar mai lei tensions demorèron importantas. En 1961, la bastida de la Muralha de Berlin permetèt de reglar la crisi de Berlin mai foguèt l'ocasion per leis Estatsunidencs de marcar de ponchs dins la lucha ideologica entre lei dos blòts.

 

 

Après aquelei doas crisis, la Guèrra Freja s'orientèt alora vèrs Cubaideologia onte leis Estatsunidencs èran inicialament en dificultat. D'efècte, dempuei 1960, lo govèrn de Fidel Castro, arribat au poder après lo reversament de la dictatura de Batista, aviá començat de se raprochar de Moscòu. D'efècte, en fòra de l'eliminacion d'un aliat de Washington, Castro se turtèt rapidament a l'ostalilitat americana après lo començament de sei premierei reformas qu'entraïnèron l'expropriacion de companhiás estatsunidencas. Divèrsei temptatives foguèron alora menadas per reversar lei comunistas cubans. Pasmens, mau capitèron, especialament lo desbarcament de la Baia dei Pòrcs (abriu de 1961), mai causèron una preocupacion importanta dei Cubans e dei Sovietics a prepaus de la subrevida dau regime revolucionari de l'illa.

Lo 2 de setembre de 1962, un acòrd de renfòrçament de l'ajuda militara sovietica au govèrn cuban foguèt donc anonciat. Dins l'encastre d'aqueu sostèn, 42 000 òmes e d'armas nuclearas estrategicas e tacticas i foguèron mandadas. Dins aquò, tre lo 4, lo president Kennedy anoncièt lo refús estatsunidenc d'acceptar l'installacion de missils sovietics sus l'illa. Ansin, quand un avion U-2 descurbiguèt la preséncia de missils de portada lònga en cors d'installacion sus lo territòri cuban, una crisi novèla comencèt.

Tre lo començament de la crisi, Kennedy refusèt d'ordonar una invasion de Cuba per lei fòrças estatsunidencas ò lo bombardament dei missils en causa de la preséncia de tropas sovieticas e dau risc de generalizacion dau conflicte. En plaça, acomencèt una lucha diplomatica e ordonèt solament lo blocus navau de l'illa. Puei, lo 22, anoncièt publicament l'existéncia deis armas nuclearas sovieticas desplegadas a Cuba entraïnant una aumentacion grèva dei tensions. Pasmens, a partir dau 24, un començament de solucion apareguèt quand un convòi de naviris sovietics s'entornèt sensa assaiar de rompre lo blocus^[2]. Puei, entre lo 26 e lo 27, de cambis entre Kennedy e Khrushchov permetèron de finalament trobar una solucion definitiva que foguèt adoptada lo 28. D'un caire, lei Sovietics acceptèron de retirar sei missils installats a Cuba. D'autre caire, leis Estatsunidencs acceptèron de retirar sei missils installats — èran ja considerats coma obsolets per l'armada americana — en Turquia. En mai d'aquò, acceptèron de pas reversar lo regime de Fidel Castro. Per la seguida, lo blocus navau foguèt levat lo 20 de novembre.

La crisi e son reglament foguèron considerats coma una desfacha diplomatica sovietica e la posicion de Khrushchov foguèt criticada per lei Chinés e afeblida au sen deis institucions sovieticas. Au contrari, lo prestigi de Kennedy foguèt renfòrçat. Pasmens, maugrat lo retirament de sei missils, lo govèrn sovietic obtenguèt de concessions de remarca amb la retirada recipròca dei missils estatsunidencs de Turquia e lo mantenement dau regime comunista de Cuba. Incitèt tanben lei Sovietics a aumentar seis armaments per establir un equilibri estrategic amb leis Estats Units qu'anava favorizar lo desvolopament de la Destenduda entre lei dos blòts.