Guilhèm de Cabestanh
Guilhèm de Cabestanh (catalan: Guillem de Cabestany) (1162–1212) foguèt un trobador catalan qu'escriviá en occitan. Èra originari de Cabestany dins lo Comtat de Rosselhon. Es fòrça conegut de per sa vida, escrita per un autor anonim, mas que pasmens sembla pas d'aver de realitat istorica.
Vida
[modificar | Modificar lo còdi]Extrait
[modificar | Modificar lo còdi]"Guillems de Capestaing si fo uns cavalliers de l'encontrada de Rossillon, que confinava com Cataloigna e com Narbones. Molt fo avinenz e prezatz d'armas e de servir e de cortesia. [...] Et avia en la soa encontrada una domna que avia nom ma domna Soremonda, moiller d'En Raimon de Castel Rossillon, qu'era molt rics e gentils e mals e braus e orgoillos. E Guillems de Capestaing si l'amava la domna, per amor e cantava de leis e fazia sas chansos d'ella. E la domna qu'era joves e gentil e bella e plaissenz si.l volia be major que a re del mon. E fon dit a Raimon de Castel Rossillon; et el, com hom iratz e gelos, enqueri lo fait, e saup que vers era, e fez gardar la moiller fort E quant venc un dia, Raimon de Castel Rossillon troba passan Guillem senes gran compaingnia et ausis lo; e trais li lo cor del cors; e fez lo portar a un escudier a son alberc; e fez lo raustir e far peurada e fez lo dar a manjar a la moiller. E quant la domna l'ac manjat lo cor d'En Guillem de Capestaing, En Ramon li dis o que el fo. Et ella quant o auzi perdet lo vezer e l'auzir. E quant ella revenc, si dis: "Seingner, ben m'avetz dat si bon manjar que ja mais no manjarai d'autre" E quant el auzi so qu'ella dis, el coret a sa espeza e volc li dar sus en la testa; et ella s'en anet al balcon e se laisset cazer jos, e fo morta.
Comentari
[modificar | Modificar lo còdi]Aquela vida eissida d'un autor anonim transcriu un conte oriental conegut, lo conte del còr manjat, e se basa pas sus una realitat istorica relativa a sos protagonistas. Sabèm que Guilhèm de Cabestanh participèt a la Batalha de Las Navas de Tolosa en 1212 mentre que Raimon De Castèl Rosselhon defuntèt cap a 1210, çò que fa venir impossible lo desnosament de la vida.