Langoiran

La version imprimibla es pas mai presa en carga e pòt conténer d’errors de generacion. Volgatz metre a jorn vòstre marcapagina de navegador e utilizar la foncion d’impression per defaut del navegador a la plaça.

Vila d'Occitània

Langoiran
Langoiran

Lo castèth de Langoiran.

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

44° 42′ 30″ N, 0° 24′ 00″ O

Superfícia

10,14 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

101 m
90 m
2 m

Geografia politica

Guiana Bordalés

França

Arrondiment de Lengon

Canton
3317

L'Entre duas Mars (Cadilhac avant 2015)

Intercom
243301173

CC de las Pòrtas de l'Entre Duas Mars

Cònsol

Jean François Boras
(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2019)

2 154 ab.

2 185 ab.

Densitat

227,02 ab./km²

Autras informacions

Còde postal

33550

Còde INSEE

33226

Langoiran ^[1] o Lengoiran (Langoiran en francés) es una comuna bordalesa ^[2], lingüisticament gascona, administrada per lo departament de Gironda de la region de Novèra Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Geografia

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Aquera comuna garonesa de l'Entre Duas Mars a tres entitats de populacion principalas : la vila, situada près dau pòrt e a un cairehorc de rotas, que fòrma una aglomeracion damb Lo Torne, Lo Pè dau Castèth (fòrma supausada), près de la RD 10, en direccion de Lestiac e lo Haut Langoiran, qu'èra l'ancian borg, sus la RD 240, en direccion de Capian. I a tanben un vilatge dau nom de Saint-Orens (en francés), sus la RD 240 tanben.

Perimètre dau territòri

Comunas confrontantas de **Langoiran**
	Haus
Lo Torne		Capian
Portèths Garòna delà		Lestiac

Toponimia

Las fòrmas ancianas son Logoira, Logoram, aus sègles XI-XIII, Lagoiran, en 1263, Lagoyran, en 1273, dominus de Legoran, en 1273, castro de Legoiran, en 1273, parrochiis de Legoyran, en 1273, Legoyrano, en latin, en 1299, seigneur de La Goyran, en 1307-1317, cap. de Langoyrano arch. Benaugensis, cap. de Lingonrano arch. Benaugensis, en latin, en 1326, cap. de Logoyrano, en 1342 e en 1361, Langouyran, sus una mapa dau sègle XVII ^[1].

Dauzat explica Langoiran per un nom galloroman *Lingorius, dau gallés Lingo, etnic [un nom que marca l'origina, dau pòble daus Lingons], o una varianta dau nom gallés Licorius, damb lo sufixe -anum ^[3]. Delamarre va un pauc dens lo sens de Dauzat : un nom celtic d'òme *Lingorios, damb lo sufixe celtic -ānon ^[4]. Negre e Astor, citats per Bénédicte Boyrie-Fénié, causisson lo mot latin langurium, « sòrta de lusèrt », que seré vengut un nom d'òme. Bénédicte Boyrie-Fénié era medisha òpta per un cognomen inatestat *Longurius, explicable per lo nom comun longuriu(m), « longa pèrga », seguit dau sufixe latin -anu(m). *Longurianum pòt menar a Logoyran- per passatge de iòd a la sillaba precedenta (*Longuryano > *Longoyrano) e per dissimilacion de nasalas (i a duas n dens lo mot, un s'amudit). Pui Logoiran es comprés coma Lo Goiran damb article, çò que mena a La Goiran, Le Goiran ^[1].

Una dificultat de l'explicacion es que tots los toponimistas parten d'una prumèira sillaba damb la nasala n (Ling-, Lang-, Long-), çò que fòrça a supausar que las fòrmas pus ancianas aurén perduda aquera nasala (Logoiran, etc) (çò que s'explica), mes la nasala tòrna paréisher miraculosament après : Langoiran. Una autra es que totas las explicacions utilizan un nom de persona inatestat, çò que l'asterisque indica. Sol Dauzat prepausa lo nom gallés Licorius, latinizacion de Licorios, sense nasala a la prumèira sillaba, que permet pas, pr'aquò de passar dirèctament a Logoiran. Mès aqueth nom es atestat ? Xavier Delamarre lo cita pas dens sa lista de noms gallics.

Saint-Ourens

La mapa de Cassini pòrta St Aurens ^[5]. *Sent Aurenç es benlèu la fòrma autentica d'aqueth toponime. La devocion a Orentius, avesque d'Aush au sègle V, s'espandís pas gaire hòra de las tèrras armanhaquesas o tolosanas (i a un Sant Orenç en Bassa Ribagorça, mès aqueth territòri hit partida dau Comtat de Tolosa). La possibilitat d'un nom de persona, eth medish nom d'origina (d'una persona neishuda en un lòc nommat Sent/Sant Orenç) es mèi probabla qu'una anciana glèisa vodada a aqueth sent.

Istòria

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Administracion

Lista daus cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març de 2014	2026 ^[6]	Jean François Boras	UDI	viticultor
març de 2001	2014	Raoul Orsoni	sense etiqueta, ancian UDF	notari
març 1983	2001	Robert Bibonne		professor
	1983
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Avant la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra dau canton de Cadilhac; es adara dau canton de l'Entre duas Mars.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 2302, totala: 2183

1 479

1 092

1 543

1 237

1 542

1 506

1 602

1 704

1 801

1 835

1 910

2 026

2 113

2 062

1 918

1 779

1 829

1 894

1 917

1 849

1 723

1 557

1 599

1 593

1 405

1 352

1 371

1 571

1 695

1 660

2 007

2 024

1 997

2 072

2 094

2 116
2 139

2009

2010

2 173
2 197

2 230
2 255

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

Lòcs e monuments

Glèisa de Sant Pèir en Ligams dau Naut Lengoiran, d'estil roman, acessant ua capèra de 1541 dedicada a la Vergi. La glèisa es classada au títol daus monuments istorics en 1903^[7]
Glèisa de Sant Lionç, de la fin dau sègle XIX, construita per Abadie. Es inscrita a l'invetari generau dau patrimòni culturau.^[8]

Lo castèth vist dau Pied-du-Château
L'absida de la glèisa de Sent Pèir (Haut Langoiran)
Anciana crotz de cementèri
Pont dit Pont Eiffel
L'ostau de comuna, l'ostau comunau, "meria"

Personalitats ligadas damb la comuna

Veire tanben

Ligams extèrnes

Nòtas

↑ ^1,0 ^1,1 et ^1,2 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes. Gironde, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2008, p. 182
↑ https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k9616679v/f77.item.zoom p. 65
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 385
↑ Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 179, 300 e 352
↑ https://www.geoportail.gouv.fr/donnees/carte-de-cassini , cercar a 33550 Langoiran
↑ https://www.sudouest.fr/2020/06/03/municipales-a-langoiran-le-maire-jean-francois-boras-reelu-7534309-2931.php
↑ Eglise paroissiale Saint-Pierre-ès-Liens du Haut-Langoiran (culture.gouv.fr)
↑ https://www.pop.culture.gouv.fr/notice/merimee//IA33000176

Portau de Guiana

[bf-1] 1,0 ^1,1 et ^1,2 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes. Gironde, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2008, p. 182

[2] ttps://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k9616679v/f77.item.zoom p. 65

[3] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 385

[4] Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 179, 300 e 352

[5] ttps://www.geoportail.gouv.fr/donnees/carte-de-cassini , cercar a 33550 Langoiran

[6] ttps://www.sudouest.fr/2020/06/03/municipales-a-langoiran-le-maire-jean-francois-boras-reelu-7534309-2931.php

[7] Eglise paroissiale Saint-Pierre-ès-Liens du Haut-Langoiran (culture.gouv.fr)

[8] ttps://www.pop.culture.gouv.fr/notice/merimee//IA33000176

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]