poder
Del latin vulgar *pŏtēre, en latin classic posse.
/puˈðe/ (lengadocian), /puˈdej/ (naut lemosin)
França (Bearn) : escotar « poder »
po | der (2)
Vèrb
poder
- Ésser capable fisicament, mentalament o moralament de far una causa.
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| poder | poders |
| [puˈðe] | [puˈðes] |
poder masculin
- Capacitat d'influéncia sus d'unas causas o accions.
- Mejan que permet de dirigir legalament o politacament.
- Fòrça fisica o mentala.
- podeir (auvernhat)
- pogússer (auvernhat)
- pogueir[1] (vivaroaupenc)
- puescher (naut-lemosin)
- pover (marchés)
- ↑ Ésse soun mèitre de Renato Sibille, 2014. (vivaroaupenc, nòrd de las Valadas Occitanas)