infirm

infirm

1. Que patís d’una infirmitat o d’infirmitats.
2. Que manca de fòrça, qu'es imperfècte naturalament.

Variantas dialectalas

• infirme
• infierme

Parents

• infirmariá
• infirmièr
• infirmitat

Sinonims

• estropiat

Traduccions

alemand: verkrüppelt (de), behindert (de), widerlegt (de), gelähmt (de), gebrechlich (de), entkräftet (de) anglés: crippled (en), infirm (en), disabled (en) basc: catalan: impedit (ca), baldat (ca), tolit (ca), esguerrat (ca)

espanhòl: inválido (es), tullido (es), discapacitado (es) francés: infirme (fr) italian: invalido (it), menomato (it), disabile (it) portugués: aleijado (pt), inválido (pt), doente (pt), deficiente (pt)

Nom comun

infirm masculin

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
infirm	infirms
[inˈfiɾm]	[inˈfiɾms]

1. Òme que patís d’una infirmitat o d’infirmitats.

Variantas dialectalas

• infirme
• infierme

Sinonims

• estropiat

Traduccions

alemand: Krüppel (de), Invalide (de), Behinderte (de) anglés: handicapped (en), cripple (en) basc: catalan: impedit (ca), baldat (ca), tolit (ca), esguerrat (ca)

espanhòl: inválido (es), tullido (es), discapacitado (es), lisiado (es) francés: infirme (fr) italian: invalido (it), menomato (it), stropio (it) portugués: aleijado (pt), inválido (pt), doente (pt), deficiente (pt)

Anglés Etimologia

Manlèu sabentós del latin infirmus

Prononciacion

/ɪnˈfɝm/, /ɪnˈfɝm/

Sillabas

in|firm

Adjectiu

infirm

1. infirm ^(oc)

Vèrb

infirm

1. infirmar ^(oc)