The Dave Clark Five

 

Bandet byrja som The Dave Clark Quintet i 1957 med Clark på trommer, Dave Sanford på sologitar, Chris Walls på bass og Don Vale på piano. I 1958 vart Sanford erstatta av Rick Huxley og Vale vart erstatta av Smedley. Folk var forvirra av kva ordet kvintett tydde, så bandet gav seg namnet The Dave Clark Five, med Stan Saxon på solovokal, Huxley på rytmegitar, Roger Smedley på piano og Johnny Johnson på sologitar. Mick Ryan erstatta Johnson i 1958 og Jim Spencer kom med på saksofon, medan Smedley slutta. Walls slutta i 1959 og Huxley vart bassist. Mike Smith kom med på piano i 1960, og Lenny Davidson erstatta Ryan i 1961. I 1962 endra bandet namn til The Dave Clark Five då Saxon slutta. Gruppa bestod då av Clark på trommer, Huxley på bass, Smith på orgel og solovokal, og Davidson på sologitar, med Denny Payton på tenor- og barytonsaksofon, munnspel og gitar.

Bandet oppstod i Nord-London og vart marknadsført som spydspissen for «Tottenham Sound», eit svar til Mersey Beat-stilen som Brian Epstein marknadsførte. Dave Clark, som skipa gruppa, sette stundom trommesettet frampå scenen, medan gitaristane og orgelet stod bak og på sidene. Han fekk òg i stand avtalar som let han produsere innspelingane til bandet og ha kontroll over masterlydbanda.^[3] Låtskrivarar i bandet var Clark, Clark og Smith, Clark og Davidson og Clark og Payton.

The Dave Clark Five hadde 17 plater inne på Topp 40 på den amerikanske Billboard-lista og 12 Topp 40-hittar i heimlandet Storbritannia mellom 1964 og 1967. Songen deira «Over and Over» nådde toppen i USA på Billboard Hot 100 på juledagen 1965, trass i mindre imponerande salstal i Storbritannia (der han berre nådde 45. plassen på UK Singles Chart), og dei spelte til utselde publikum på turnear i USA. The Dave Clark Five var det første britiske bandet i den britiske bølgja som turnerte i USA, og dei var 18 gonger på The Ed Sullivan Show^[4] – flest av alle gruppene i den britiske bølgja.

Etter suksessen til Beatles-filmen A Hard Day's Night i 1964, gav bandet ut sin eigen film, Catch Us If You Can (regissert av John Boorman) i 1965. Barbara Ferris spelte i filmen som kom ut i USA som Having a Wild Weekend. Kortfilmen Hits in Action inneheld ei rekkje av Dave Clark Five-hittane.

Etter den første suksessen, som inkludert filmen og eit fjernsynsprogram, vart det færre hittar i USA etter «You Got What It Takes» i 1967, sjølv om bandet hadde fleire hittar i Storbritannia i perioden i 1967 til 1970. Utanom songane «Inside and Out», «Maze of Love» og «Live in the Sky» (sistnemnde siterer direkte frå Beatles-songen «All You Need is Love»), følgde ikkje bandet den psykedeliske musikktrenden.^[5] DC5 vart oppløyst i 1970 etter å ha hatt tre singlar på den britiske singellista det året. To av dei nådde Topp 10. I 1970 slutta Davidson, Huxley og Payton og Alan Parker og Eric Ford okom med på sologitar og bass. Denne besetninga, kalla «Dave Clark & Friends», varte til 1973.

Mellom 1978 og 1993 var ikkje musikken deira tilgjengeleg for sal i noko kommersielt format, sidan Clark, som hadde rettane til alle innspelingane, avslo å lisensiere musikken deira. I 1993 vart ein enkel CD, Glad All Over Again produsert av Clark sjølv og gjeven ut av EMI i Storbritannia.^[6][7] Etter ein avtale i 1989 med Disney Channel om å sende 60-talsshowet Ready Steady Go! (som Clark eigde) på ny, fekk han i stand ein avtale med det Disney-eigde ollywood Records om å gje ut dobbeltplata History of The Dave Clark Five.^[8] Ikkje noko Dave Clark Five-materiale var lovleg tilgjengeleg fram til 2008, då samleplata Hits vart gjeven ut på Universal Music i Storbritannia. I 2009 vart eit utval av bandkatalogen sleppt på iTunes.

The Dave Clark Five vart nominert til Rock and Roll Hall of Fame i 2008, og 13. desember 2007 vart det annonsert at bandet skulle innlemmast i Rock and Roll Hall of Fame den 10. mars 2008.^[2] Talen for bandet vart heldt av Tom Hanks, som skreiv, regisserte og spelte i filmen That Thing You Do! i 1996, som handlar om eit amerikansk one-hit wonder-band som vaart populær etter den britiske invasjonen.

Tre overlevande medlemmar frå Dave Clark Five møtte opp i lag med familiane til Lenny Davidson og Rick Huxley, og dei to sønene til Denis Payton. Mike Smith hadde planlagt å vere med, men døydde elleve dagar før seremonien.

Joan Jett gjorde æra på The Dave Clark Five med å framføre «Bits and Pieces» med bandet til John Mellencamp. For «Glad All Over» fekk Jett med seg John Fogerty, John Mellencamp, Billy Joel og andre artistar som hadde spelt same kvelden.

The Dave Clark Five bestod av:^[9]

• Dave Clark (fødd som David Clark, 15. desember 1942, Tottenham, Nord-London i England) – trommer.^[10][11]
• Mike Smith (fødd Michael George Smith, 6. desember 1943 i Edmonton i Nord-London, døydde 28. februar 2008 i Aylesbury i Buckinghamshire) – solovokal, klaverinstrument^[10]
• Lenny Davidson (fødd Leonard Arthur Davidson, 30. mai 1944, Enfield i Middlesex) – sologitar^[10]
• Rick Huxley (fødd Richard Huxley 5. august 1940 i Dartford i Kent – døydde 11. februar 2013) – bassgitar.^[10]
• Denis Payton (fødd Dennis Archibald West Payton, 11. august 1943 i Walthamstow i Aust-London – døydde 17. desember 2006,^[12] i Bournemouth i Dorset)– Tenor og barytonsaksofon, munnspel, gitar.^[10]

The Dave Clark Five sine topp 10-singlar i Storbritannia (1963–70) var: «Glad All Over» (nr. 1 i 2 veker frå 14. januar 1964); «Bits and Pieces» (nr. 2, mars 1964); «Can't You See That She's Mine» (nr. 10, juni 1964); «Catch Us If You Can» (nr. 5, august 1965); «Everybody Knows» (nr. 2, november 1967); «The Red Balloon» (nr. 7, oktober 1968); «Good Old Rock'n'Roll» (nr. 7, januar 1970) og til slutt «Everybody Get Together» (ein versjon av «Get Together», Chet Powers-songen som vart popularisert av The Youngbloods i USA), som nådde 8. plassen i april 1970.

Hitsinglane til The Dave Clark Five i USA var mellom andre «Glad All Over» (nr. 6, april 1964), «Bits and Pieces» (nr. 4, mai 1964),^[13] «Can't You See That She's Mine?» (nr. 4, juli 1964), «Because» (nr. 3, august/september 1964), «Any Way You Want It» (nr. 14, desember 1964), «I Like It Like That» (nr. 7, juli 1965), «Catch Us If You Can» (nr. 4, oktober 1965), «Over And Over» (nr. 1, 25. desember 1965) og «You Got What It Takes» (nr. 7, mai 1967).

Studioalbum

• Glad All Over (USA, 1964)
• The Dave Clark Five Return! (USA, 1964) / A Session with The Dave Clark Five (Storbritannia, 1964)
• American Tour (USA, 1964)
• Coast to Coast (USA, 1964)
• Weekend in London (USA, 1965)
• Having a Wild Weekend (USA, 1965) / Catch Us If You Can (Storbritannia, 1965)
• I Like It Like That (USA, 1965)
• Try Too Hard (USA, 1966)
• Satisfied with You (USA, 1966)
• 5 By 5 (USA, 1967)
• You Got What It Takes (USA, 1967)
• Everybody Knows (Storbritannia, 1967) / Everybody Knows (USA, 1968)
• 5 by 5 = Go! (Storbritannia, 1969)
• If Somebody Loves You (Storbritannia, 1970)
• Good Old Rock'n'Roll (Storbritannia, 1970)

  Commons har multimedium som gjeld: The Dave Clark Five

• Dave Clark Five på Allmusic.