Eggtempera

Eggtempera er ved sida av enkaustikk og fresko blant dei eldste målarteknikkane, kjend frå seinantikken. Eggtemperateknikk var mykje bruka i Europa i mellomalderen fram til slutten av 1400-talet. Målinga vart særleg bruka på panel, gjerne preparert med gessogrunning. Frå slutten av mellomalderen vart det utvikla nye målingsblandingar, både temepera og rein oljemåling, som var meir elastisk og høvde betre på lerret.

Eggtempera alltid vore bruka i ikonmåling, og inspirert av fargekrafta i ikona har kunstnarar i vår tid på nytt byrja ta i bruk eggtemperamåling.

I Skandinavia har eggtempera spesielt vore bruka til dekor av møblar. Eggtempera er høveleg dekormåling sidan det er ei spesielt slitesterk måling som held godt på fargane, og ikkje gulnar slik oljemåling gjer. I Skandinavia har òg vore vanleg å blande noko linolje i eggtemperaen.

For å framstille eggtempera må ein skilje eggeplommen frå kviten, for så å stikke hòl på plomma med ei nål, slik at plommehinna ikkje vert med i blandinga. Det er viktig å bruke ferske egg, sidan dei eigenskapane eggeplomma har som løyse- og bindemiddel for fargepigmentet vert svekka når plomma oksyderer.

Plomma vert så blanda med reinsa eller destillert vatn, i forholdet 1:9 – 1:6 (plomme:vatn), tynnast til grunningsstròket. Til slutt blandar ein fargepigment, gjerne naturfargar som held fargeglansen over tid.

Eggtempera skal brukast den dagen målinga er blanda, men nokre dropar eddik gjer at målinga kan halde seg nokre dagar i kjøleskap.

• Guillem Ramos-Poquí (1997): Ikonmaling
• Annie Sloan & Kate Gwynn (1995) : Klassisk interiørmaling
• Pontus Tunander (1996): Dekorativ målning