kunde

• Geluid:  kunde    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈkʏndə/

• kun·de

• In de betekenis van ‘het kunnen’ voor het eerst aangetroffen in 1240 ^[1]
• van Middelnederlands conde "bekendheid, kennis" ^{[2] [3] [4] [5]}

de kunde v

1. (verouderd) bekendheid met, kennis van zaken (nu vooral gangbaar als rechterdeel van samenstellingen die een gebied van studie of wetenschappelijke discipline aangeven)
2. bekwaamheid in een vak, wetenschap of in algemene zin

• afleidkundig, deskundig, kundig, zaakkundig, onkundig, ter zake kundig

• Het woord kunde staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "kunde" herkend door: