kronkelen

• Geluid:  kronkelen    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈkrɔŋkələ(n)/

• kron·ke·len

• Afgeleid van kronkel met het achtervoegsel -en ^[1]

kronkelen

1. ergatief in veel bochten ergens heen lopen of bewegen

   • Het bergpad kronkelt naar boven. 

2. inergatief heen en weer zich in bochten wringen

   • Er werd heftig gekronkeld en gefoeterd, maar los kwamen ze niet. 

3. wederkerend zich ~: kronkelend zijn weg gaan

   • De weg kronkelde zich langs de rivier. 

• slieren
• slingeren

• kronkelen als een aal

• kronkelen als een paling

• kronkelen als een slang

• Het woord kronkelen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "kronkelen" herkend door: