-ido

-īdo

1. vormt zelfstandige naamwoorden van werkwoorden, waarbij de handeling of toestand aangeduid wordt.

   «cupĕre → cupīdo»

   verlangen → verlangen

• -io
• -ium
• -or, -ōris
• -us, -ŏris
• -tus (2)
• -sus

• Afgeleid van het Oudgriekse -ίδης (-ídēs)

-ido

1. Achtervoegsel voor nakomelingen, jonge dieren

   • kato ("kat") → katido ("kitten")