Stefan Johansson: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
| (26 tussenliggende versies door 22 gebruikers niet weergegeven) | |||
Regel 1:
{{Infobox F1-rijder
| naam = Stefan Johansson
|
|
| nationaliteit = {{SE}}
| jaren = [[1980]], [[1983]] - [[1991]]
| teams = [[Shadow (Formule 1)|Shadow]], [[Spirit (Formule 1)|Spirit]], [[Tyrrell]], [[Toleman]], [[Scuderia Ferrari|Ferrari]], [[Team McLaren|McLaren]], [[Ligier]], [[Onyx (Formule 1)|Onyx]], [[AGS (Formule 1)|AGS]], [[Arrows|Footwork]]
| races = 103
| kampioenschap =
Regel 16:
| eerstewinst =
| laatstewinst =
| laatste = Groot-
| huidig_races =
| huidig_team =
Regel 28:
}}
'''Stefan Nils Edwin Johansson''' ([[Växjö (stad)|Växjö]], [[8 september]] [[1956]]) is een voormalig [[Zweden|Zweeds]] autocoureur. Hij maakte zijn [[Formule 1]]-debuut in 1980 bij [[Shadow (Formule 1)|Shadow]] en nam deel aan 103 Grands Prix. Hij behaalde 12 keer het podium en scoorde 86 punten.
== Formule 1 ==
Hij belandde in de Formule 1 via de Britse [[Formule 3]],
In 1985 werd hij teamgenoot van [[Michele Alboreto]] als tweede rijder bij Ferrari, maar in 1986 was hij vaak sneller dan zijn teamgenoot. In 1987 stapte hij over naar [[Team McLaren|McLaren]], waar hij teamgenoot van [[Alain Prost]] werd. In 1988 werd hij daar echter weer vervangen door [[Ayrton Senna]]. Topteams waren niet meer geïnteresseerd in Johansson omdat hij, ondanks elf podia in drie seizoenen, nog geen enkele overwinning had behaald.
Hij ging dan voor [[Ligier]] rijden, naast Arnoux. De wagen was echter niet competitief en Johansson scoorde geen punten. Hierop ging hij voor [[Onyx (Formule 1)|Onyx]] rijden, waar hij derde werd in de [[Grand Prix van Portugal 1989|Grand Prix van Portugal]]. Hij kwam echter in conflict met teambaas [[Peter Monteverdi]] waardoor hij het team moest verlaten. Hij reed hierop zonder al te veel succes nog bij [[AGS (Formule 1)|AGS]] en [[Arrows|Footwork]].
== Cart ==
In 1992 ging hij in de [[Champ Car|CART]] rijden, waar hij Rookie of the Year werd met twee derde plaatsen. Hij behaalde een pole-position in 1993 in Portland maar won net als in de Formule 1 nooit een race. Tussen 1992 en 1996 was zijn beste resultaat een 11de eindklassering. In 1996 was hij ook betrokken in het ongeluk dat [[Jeff Krosnoff]] het leven kostte.
== Latere carrière ==
Hij keerde na zijn carrière in Amerika terug naar autoraces als de [[24 uur van Le Mans]]. In 1997 won hij twee belangrijke races: de [[12 uur van Sebring]] en de [[24 uur van Le Mans]]. In 1998 en 1999 waren de teams waarvoor hij reed niet competitief maar in 2000 startte hij met de Amerikaanse zakenman Jim Matthews het Johansson-Matthews-team. Ze namen deel in de [[American Le Mans Series]], maar ook dit was geen succes. In 2001 en 2002 reed hij in een [[Audi R8]].
In 2003 zette hij zijn eigen [[Champ Car|CART]]-team op: het [[American Spirit Team Johansson]] met als rijders [[Jimmy Vasser]] en [[Ryan Hunter-Reay]]. Het was
Johansson ging zelf opnieuw rijden in 2005 in de [[Grand-Am]]. Een jaar later nam hij dan weer deel aan de [[Grand Prix Masters]]. In 2007 ging hij weer in de [[American Le Mans Series]] rijden en hij reed ook de [[24 uur van Le Mans]].
Naast het racen is Johansson ook een zakenman en is hij
{{Navigatie 24 uur van Le Mans-winnaars}}
[[Categorie:Zweeds Formule 1-coureur|Johansson, Stefan]]▼
{{Navigatie 12 uur van Sebring-winnaars}}
{{DEFAULTSORT:Johansson, Stefan}}
[[Categorie:Zweeds autocoureur]]
| |||