WWE

 

Het bedrijf begon in 1953 onder de naam Capitol Wrestling Corporation, dat gepromoot werd onder de vlag van de World Wide Wrestling Federation (WWWF) en later de World Wrestling Federation (WWF). In 1982 werd het verkocht aan Titan Sports, dat later de naam WWF veranderde in World Wrestling Federation Entertainment, voordat het in 2002 World Wrestling Entertainment ging heten, op 7 april 2011 vereenvoudigd tot de afkorting WWE.

WWE organiseert wekelijks vijf shows: Raw (USA Network), SmackDown (FOX), NXT (op USA Network), Superstars (op WWE.com) en Main Event (op WWE.com). Deze shows worden uitgezonden over de hele wereld, in Nederland voorheen door Eurosport en ook een tijdje door RTL 7. Sinds het voorjaar van 2019 wordt op woensdagavond een samenvatting van Raw en SmackDown! uitgezonden in België door Zes, afleveringen van de voorgaande week nota bene. Voorts organiseert WWE vrijwel iedere maand een zogenoemde pay-per-view-show, waarbij de kijker betaalt om deze te kunnen zien. De shows worden dus niet uitgezonden op de gratis kanalen. WWE organiseert iedere week ook een tiental shows in de Verenigde Staten en organiseert ook jaarlijks shows in Europa.

Begin 20e eeuw was Roderick James "Jess" McMahon bokspromotor en in 1926 begon hij samen te werken met Tex Rickard om het boksen te promoten in Madison Square Garden. De eerste wedstrijd tijdens hun samenwerking was een kampioenschap lichtzwaargewicht tussen Jack Delaney en Paul Berlenbach.

Een paar jaar eerder, rond 1920, introduceerde professioneel worstelaar Joseph Raymond "Toots" Mondt een nieuwe uitdaging in het professioneel worstelen, die hij de "Slam Bang Western Style Wrestling" noemde, om de toeschouwers meer amusement te bieden. Mondt vormde dan met Ed Lewis en zijn manager Billy Dandow een organisatie in het professioneel worstelen. Het lukte hen verscheidene worstelaars een contract te laten ondertekenen. Mondt vormde in New York partnerschappen met verschillende andere promotors, onder wie Jack Curley. Toen Curley overleden was, nam Mondt het promotiewerk over met de hulp van verscheidene bookers, onder wie Jess McMahon.

In 1953 richtten Jess McMahon en Toots Mondt de Capitol Wrestling Corporation Ltd (CWC) op. De CWC vergezelde in 1953 de National Wrestling Alliance (NWA). In november 1954 overleed Jess McMahon, waarop Ray Fabbiani, een van McMahons collega's, ervoor zorgde dat Vincent James McMahon (McMahon Sr.) de plaats van zijn vader innam. McMahon Sr. en Mondt waren een succesvolle combinatie en niet lang daarna hadden ze ongeveer 70% van de NWA in handen. Dat leidde tot een dominante positie in de zeer populaire noordoostelijke regio.

De NWA promootte eigenlijk sterke shooters als kampioenen. In 1961 besliste het NWA-bestuur om de titel aan "Nature Boy" Buddy Rogers te geven. De rest van de NWA was niet blij met Mondt, omdat hij op een vreemde manier Rogers de toestemming gaf om buiten het noordoosten te worstelen. Mondt en McMahon wilden dat Rogers het NWA World Championship behield, maar Rogers offerde zijn gestorte $25.000 niet graag op (titelhouders kregen op dat moment een gestorte betaling als ze gekroond werden als kampioen). Op 24 januari 1963 verloor Rogers in Ontario (Canada) het NWA World Heavyweight Championship aan Lou Thesz in een 'one-fall' match, wat ertoe leidde dat Mondt, McMahon en de CWC onder protest de NWA verlieten en het World Wide Wrestling Federation (WWWF) oprichtten.

In april 1963 werd Rogers gekroond met het nieuwe WWWF World Heavyweight Championship nadat hij het toernooi in Rio de Janeiro had gewonnen. Een maand later, op 17 mei 1963, verloor hij de titel aan Bruno Sammartino, nadat Rogers vlak voor de geplande wedstrijd een hartinfarct had gekregen. Vanwege Rogers' conditie besliste men dat de wedstrijd minder dan een minuut zou duren.

Twee jaar later discussieerden NWA-voorzitter Sam Muchnick en McMahon Sr. over een 'unificatie'-wedstrijd tussen Thesz en Sammartino, die beide partijen accepteerden om Sammartino de unificatietitel te laten winnen.

De WWF begon daarna promotiewedstrijden te organiseren tussen de (baby)faces (helden) en heels (schurken). Ook was er een groep worstelaars die bijna altijd verloren, om het aanzien van bepaalde worstelaars te verhogen en opdat wedstrijden tussen twee bekende 'sterke' worstelaars (vaak een 'held' tegen een 'schurk') extra spannend voor het publiek werden. Tegenwoordig, met WWE, vinden er voornamelijk nog wedstrijden tussen bekende worstelaars plaats.

Eind jaren zestig verliet Mondt het bedrijf. Ondanks afscheiding van de WWWF van de NWA, vergezelde McMahon Sr. in 1971 opnieuw de federatie. Op de aangekondigde vergadering van de NWA in 1983 trokken de McMahons en WWF-werknemer Jim Barnett zich volledig terug uit de federatie. Door marketingplannen in maart 1979 werd de World Wide Wrestling Federation omgedoopt in World Wrestling Federation (WWF).

 

De zoon van Vincent J. Mahon, Vincent K. McMahon, richtte op 21 februari 1980 Titan Sports, Inc. op en verwierf op 6 juni 1982 de Capitol Wrestling Corporation Ltd. van zijn vader en andere aandelen van de aandeelhouders (Arnold Skaaland, Gorilla Monsoon en Phil Zacko).

De WWF was niet de enige federatie die de relatie met de NWA verbrak: de American Wrestling Association (AWA) werkte ook lange tijd samen met de NWA.

Andere promotors waren furieus toen McMahon de WWF-televisieshows begon uit te brengen via televisiestations in de Verenigde Staten, in gebieden buiten die van WWF's traditionele noordoostelijke bolwerk. McMahon begon ook videobanden van WWF-evenementen buiten het noordoosten te verkopen door middel van zijn distributiebedrijf Coliseum Video. Hij brak effectief de ongeschreven regel van het regionalisme waarop de hele industrie was gebaseerd. McMahon gebruikte de inkomsten uit reclame, televisiecontracten en videoverkoop om op een oneerlijke manier talenten van zijn rivaliserende promotors voor zich te winnen. De landelijke worstelpromotors werden nu rechtstreekse concurrentie van de WWF.

Omdat Hulk Hogan door zijn verschijning in Rocky III internationale bekendheid genoot, haalde McMahon hem ertoe over om een overeenkomst met de WWF te sluiten. Jesse Ventura (die door een longaandoening nog nauwelijks worstelde in de WWF), ging met pensioen en werd naast Gorilla Monsoon en Vince McMahon commentator bij wedstrijden. Hij verving de gepensioneerde Bruno Sammartino als commentator. Andre the Giant, Jimmy Snuka, Don Muraco, Paul Orndorff, Greg Valentine, Ricky Steamboat, The Iron Sheik en vele anderen sloten zich aan bij de WWF. Hogan was duidelijk McMahons favoriet en sommigen vroegen zich af of de WWF het nationale en internationale succes zonder Hogan kon behouden.

De WWF organiseerde een nationale toer, een onderneming die enorme investeringen vereiste, zozeer zelfs, dat de WWF op de rand van een financiële ineenstorting balanceerde. Vince McMahon begon met WrestleMania. WrestleMania was zowel in de Verenigde Staten als daarbuiten op televisie te zien en werd later in sommige gebieden van de VS een pay-per-view (PPV) evenement, dat McMahon op de markt bracht als de "Super Bowl van het professioneel worstelen". Het concept van een worstel-'supercard' was niet nieuw in Noord-Amerika: de NWA had een paar jaar voor WrestleMania met Starrcade hetzelfde concept gehad. De visie van McMahon was echter om de WWF-industrie zelf onder een breed tv-publiek populair te maken door het benutten van de amusementswaarde van het worstelen. Met WrestleMania startte de WWF met MTV een gezamenlijke promotiecampagne, die voor een groot deel de WWF dekte met een kenmerkend programma, de Rock 'n' Wrestling Connection. De aandacht in de toonaangevende media dankzij de aanwezigheid en steun van beroemdheden als Muhammad Ali, Mr. T, Alice Cooper en Cyndi Lauper droegen ertoe bij dat WrestleMania een belangrijk product kon worden in de popcultuur.

De oorspronkelijke (eerste) WrestleMania, gehouden in 1985, was een doorslaand succes. Dit evenement wordt soms gezien als het echte beginpunt van McMahons zogenaamde "sportamusement", dat haaks stond op de voorkeur van zijn vader voor puur worstelen. WrestleMania II, in 1986, met onder anderen Hulk Hogan tegen King Kong Bundy, in een stalen kooi, werd ook een succes. In 1987 kwam de WWF met WrestleMania III, in Madison Square Garden, waarin kampioen Hulk Hogan het opnam tegen André the Giant, die in 15 jaar nog nooit was verslagen, tijdens het 'Main Event' (de hoofdwedstrijd van het evenement), dat gadegeslagen werd door 33 miljoen kijkers, wat nog steeds het record is voor de meest bekeken worstelwedstrijd van Noord-Amerika.

  Zie Monday Night Wars voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

In 1992 bereikte WWF een dieptepunt door beschuldigingen van steroïdegebruik en er waren ook beschuldigingen van seksuele intimidatie door WWF-medewerkers. McMahon werd uiteindelijk vrijgesproken, maar de gebeurtenissen waren vanuit het oogpunt van public relations een nachtmerrie voor de WWF. Het steroïdeschandaal kostte de WWF in korte tijd ongeveer $5 miljoen. Ter compensatie verlaagde McMahon de lonen van zowel de worstelaars als de bedienden met bijna 40% (en ongeveer 50% voor de managers, zoals Bobby Heenan en Jimmy Hart, die beiden de WWF verlieten). Dit had tot gevolg dat tussen 1994 en 1997 meerdere WWF-worstelaars naar de World Championship Wrestling (WCW) overstapten. In deze periode promootte de WWF zichzelf onder het vaandel van "The New WWF Generation", met daarbij namen als Shawn Michaels, Diesel, Razor Ramon, Bret Hart en The Undertaker. In een poging om hen en andere jonge talenten tot nieuwe supersterren van de WWF te maken, begon de WWF in te spelen op de leeftijdsbeperkingen, waarmee voormalige WWF-worstelaars, zoals Hulk Hogan en Randy Savage (die op dat moment voor WCW werkten), werden geconfronteerd.

Met het debuut van het kabelprogramma WWF Monday Night Raw in 1993 zette de WWF een belangrijke stap in het professioneel worstelen op televisie. Na het succes dat hiermee was behaald, ging WCW in 1995 in de tegenaanval met de start van zijn eigen kabelprogramma op de maandagavond, WCW Monday Nitro, dat op hetzelfde tijdstip als Raw werd uitgezonden. De twee programma's bleven winst maken tot medio 1996. Daarna begon het WCW-programma 84 weken lang te domineren, mede als gevolg van de introductie van de New World Order, een stable geleid door de voormalige WWF-worstelaars Hulk Hogan, Scott Hall en Kevin Nash.

In de loop van de jaren negentig werden er nieuwe vetes en wedstrijdtypen ontwikkeld en zo begon het nieuwe Attitude Era in het worstelen. De liefhebbers van de WWF leken de voorkeur te geven aan de zogenaamde "bad guys" boven de "good boys". De creatieve veranderingen werden ingevoerd door de staf van de WWF. Het worstelen kreeg meer het karakter van "straatvechten" en de nadruk kwam meer te liggen op "negatief gedrag", hoewel het oorspronkelijke concept van professioneel worstelen overeind bleef. In 1997 bleven de financiële inkomsten van de WWF laag en de voortdurende zware verliezen hadden gevolgen voor de populariteit van de WWF ten opzichte van WCW. Nog jaren later gaven veel worstelaars toe dat ze er niet van op de hoogte waren geweest hoe dicht het bedrijf op het randje van een faillissement had gebalanceerd. In 1996 en 1997 verloor de WWF veel van haar talent aan WCW, onder wie Razor Ramon (Scott Hall), Diesel (Kevin Nash), Psycho Sid (Sid Eudy), Alundra Blayze (Debra Miceli) en Rick Rude (Richard Rood). De WWF verving hen door voormalige WCW-talenten als Vader (Leon White), Stone Cold Steve Austin, Brian Pillman, Mankind (Mick Foley) en Farooq (Ron Simmons). De WWF herwon langzaam haar populariteit.

 

Op 29 april 1999 keerde de WWF terug naar televisie via de antenne met de lancering van een programma dat bekendstaat als SmackDown! op het jonge UPN-netwerk. Het donderdagavondprogramma werd op 26 augustus 1999 een wekelijkse serie. Het leidde tot verdere concurrentie om de kijkcijfers met het WCW-programma WCW Thunder.

In de herfst van 1999 keerde de Attitude Era het tij van de Monday Night Wars ten gunste van de WWF. Nadat Time Warner gefuseerd was met AOL, werd de zeggenschap van Ted Turner over WCW aanzienlijk kleiner. Het pas gefuseerde bedrijf kondigde aan om WCW in zijn geheel te verkopen. Hoewel Eric Bischoff in maart 2001 bijna een overeenkomst had bereikt over de koop van het bedrijf, nam de WWF WCW van AOL Time Warner over voor een bedrag van rond de $7 miljoen. Kort na de WrestleMania X-Seven lanceerde de WWF The Invasion, een verhaallijn over de integratie van nieuwe talenten van het WCW- en ECW-rooster. Met deze aankoop werd de WWF nu de grootste worstelfederatie in de wereld. De activa van Extreme Championship Wrestling (ECW), dat opgedoekt was na het indienen van faillissementbescherming in april 2001, werden midden 2003 door WWE opgekocht.

In 2000 begon het World Wide Fund for Nature, een milieuorganisatie, in Groot-Brittannië een proces tegen World Wrestling Federation Entertainment Inc. Het World Wide Fund en de World Wrestling Federation gebruikten beide sinds 1979 de afkorting WWF. Het laatste televisie-evenement met het WWF-logo was het pay-per-viewprogramma Insurrextion 2002 in Groot-Brittannië. Op 5 mei 2002 zette het bedrijf de marketingcampagne "Get The F Out" in gang en werden alle verwijzingen op de website veranderd van "WWF" in "WWE", waarbij ook het internetadres van wwf.com in wwe.com werd gewijzigd. De volgende dag verscheen een persbericht over de officiële naamsverandering, van World Wrestling Federation Entertainment, Inc. in World Wrestling Entertainment, Inc. of WWE, en de wijziging werd later die dag bekendgemaakt in een televisie-uitzending van Monday Night Raw.

In maart 2002, ongeveer twee maanden voor de naamsverandering, besloot WWE om twee aparte "merken" (brands) in het leven te roepen, Raw en SmackDown!, in verband met de overvloed aan overgebleven talenten van Invasion. Een en ander staat bekend als de WWE Brand Extension. Ondanks het vertrek van veel van de oorspronkelijke talentvolle worstelaars in 2004, bleef WWE shows scheiden. Er ontstond ook een jaarlijkse Draft Lottery (trekkingsloterij). Op 26 mei 2006 kondigde WWE de herlancering van Extreme Championship Wrestling als een WWE-merk aan. Op 21 januari 2008 maakte WWE de overstap naar HD-televisie.

Het nieuwe ECW-programma werd tot 16 februari 2010 wekelijks op dinsdagavond internationaal en in Verenigde Staten op Syfy uitgezonden. Op televisie stond deze periode bekend als het Ruthless Aggression Era en trad chronologisch in de plaats van het Attitude Era. De periode spreidt zich uit van 2002 tot 2008 en borduurde voort op de succesformule van het Attitude Era.

Op 7 april 2011 kondigde het bedrijf aan dat de naam World Wrestling Entertainment, Inc. verkort zou worden tot WWE, Inc. World Wrestling Entertainment is echter nog steeds de wettelijke naam van het bedrijf.

Op 25 mei 2016 deelde WWE een video die vermeldde dat Smackdown live zou gaan op dinsdagavond (startend 19 juli 2016). Raw en Smackdown zouden zoals in 2002 weer aparte roosters en eigen storylines hebben. Op 20 juni 2016 postte WWE een artikel waarin vermeld stond dat deze draft zou doorgaan op dinsdag 19 juli 2016, de eerste live-aflevering van Smackdown.

In juni 2016 werden de WWE Draft en WWE Brand Extension terug ingevoerd, waardoor het bedrijf opnieuw haar twee belangrijkste shows Monday Night Raw en Friday Night SmackDown afzonderlijk promootte met worstelaars die exclusief actief zijn in een van beide shows.

Bijgewerkt t.e.m. 12-08-2024

Onderstaande lijst geeft de (mannelijke) professioneel worstelaars weer die anno 2019 onder contract staan in de WWE, met daarnaast hun belangrijkste prestaties tot dusver. Na de nieuwe Brand Extension in juni 2016 ontstond uiteindelijk het nieuwe "WWE SmackDown Tag Team Championship", dat voortkwam uit het bestaande WWE Tag Team Championship. Dat laatste kampioenschap staat sinds dat jaar bekend als "WWE Raw/SmackDown Tag Team Championship".

Worstelaars treden sinds juni 2016 aan in ofwel het programma Monday Night Raw ofwel het programma Tuesday Night SmackDown! Live. Oudgediende worstelaars Triple H, John Cena, Kane en The Undertaker zijn echter sinds juni 2016 te zien in beide shows. De meeste professioneel worstelaars - binnen de WWE superstars genaamd - zijn opgegroeid als worstelaars van de tweede, derde of zelfs vierde generatie, maar er zijn ook worstelaars die bij aanvang niet vertrouwd zijn of waren met de sport.

De eerste worstelaar die door WWE zelf als "superster van de derde generatie" werd gepromoot, was Dwayne "The Rock" Johnson. Andere bekende worstelaars van de tweede of derde generatie zijn of waren onder anderen Bret Hart, Randy Orton, Goldust en Ted DiBiase Jr.. De meesten zijn bij kleinere organisaties begonnen, aanvankelijk als training maar later ook in het kader van wedstrijden; namen als Charlie Haas en Shelton Benjamin, die voornamelijk het matworstelen hebben geleerd.

Lange tijd was Emil Sitoci de enige Nederlander die ooit wedstrijden bij WWE worstelde, maar in juni 2016 maakt Gzim Selmani zijn tv-debuut als "Rezar" in het opleidingsprogramma NXT, wat hem de eerste Nederlander in de WWE maakte. Tegenwoordig is ook Tom Budgen actief in de WWE onder de ringnaam "Aleister Black".

Bijgewerkt t.e.m. 22-01-2022

Familieleden uit de familie McMahon zijn de eigenaar van de World Wrestling Entertainment. Naast hun zakelijke posities, verschijnen ze ook in alle merken.

Ringnaam	Naam	Notities
Vince McMahon	Vincent McMahon	Meerderheidseigenaar[7]
Stephanie McMahon	Stephanie Levesque	Voorzitter van de Raad van Bestuur[7] Co-Chief Executive Officer (CEO)
Triple H	Paul Levesque	Executive Vice President, Talent Relations[7]Executive Producer[7] Lid van de Raad van Bestuur[7]

Ringnaam	Echte naam	Notities
AJ Styles	Allen Jones
Akira Tozawa	Akira Tozawa
Angelo Dawkins	Gary Gordon
Austin Theory	Austin White
Bobby Lashley	Franklin Lashley
Cedric Alexander	Cedric Johnson
Chad Gable	Charles Betts
Ciampa	Tommaso Whitney
Cody Rhodes	Cody Runnels Rhodes
Damian Priest	Luis Martínez
Dolph Ziggler	Nicholas Nemeth
Dominik Mysterio	Dominik Gutiérrez
Edge	Adam Copeland	Hall of Famer
Finn Bálor	Fergal Devitt
Gable Steveson	Gable Steveson
Kevin Owens	Kevin Steen
Logan Paul	Logan Paul
The Miz	Michael Mizanin
Montez Ford	Kenneth Crawford
MVP	Hassan Hamin Assad	Manager van Omos
Omos	Tolulope Omogbehin
Otis	Nikola Bogojevic
Randy Orton	Randal Orton	Inactief; rugletsel
Reggie	Sidney Bateman
Rey Mysterio	Óscar Gutiérrez	United States Champion & Hall of Famer
Riddle	Matthew Riddle
Robert Roode	Robert Roode Jr.
R-Truth	Ronnie Killings
Seth Rollins	Colby Lopez
Shelton Benjamin	Shelton Benjamin
T-Bar	Christopher Dijak
Veer	Rinku Rajput

Ringnaam	Echte naam	Notities
Alexa Bliss	Alexis Kaufman
Becky Lynch	Rebecca Quin
Beth Phoenix	Elizabeth Copeland	Hall of Famer
Bianca Belair	Bianca Crawford	==
Carmella	Leah Van Dale
Dana Brooke	Ashley Sebera	24/7 Champion
Doudrop	Kimberly Benson
Maryse	Maryse Mizanin	Manager van The Miz
Nikki A.S.H.	Nicola Glencross
Queen Zelina	Thea Büdgen
Rhea Ripley	Demi Bennett	WWE Women's World Championship
Tamina	Sarona Snuka-Polamalu
Maxxine Dupri	Sydney Zmrzel

Ringnaam	Echte naam	Notities
Angel	Humberto Garza Solano
Big E	Ettore Ewen
Brock Lesnar	Brock Lesnar
Butch	Peter England
Drew Gulak	Drew Gulak
Drew McIntyre	Andrew Galloway IV
Erik	Raymond Rowe Sr.
Happy Corbin	Thomas Pestock
Gunther	Walter Hahn
Humberto	Humberto Garza Carrillo
Ivar	Todd Smith
Jey Uso	Joshua Fatu
Jimmy Uso	Jonathan Fatu
Jinder Mahal	Yuvraj Dhesi
Karrion Kross	Kevin Kesar
Kofi Kingston	Kofi Sarkodie-Mensah
Mace	Brennan Williams
Madcap Moss	Michael Rallis
Mån.sôör	Mansoor Al-Shehail
Max Dupri	Shaun Ricker
Rick Boogs	Eric Bugenhagen
Ricochet	Trevor Mann
Ridge Holland	Luke Menzies
Roman Reigns	Leati Anoa'i
Sami Zayn	Rami Sebei	Intercontinetal Champion
Shanky	Gurvinder Malhotra
Sheamus	Stephen Farrelly
Shinsuke Nakamura	Shinsuke Nakamura
Top Dolla	Anthony Francis
Xavier Woods	Austin Watson

Ringnaam	Echte naam	Notities
Aliyah	Nhooph Al-Areebi
Charlotte Flair	Ashley Fliehr
Liv Morgan	Gionna Daddio
Naomi	Trinity Fatu
Natalya	Natalie Neidhart-Wilson
Sasha Banks	Mercedes Kaestner-Varnado
Shayna Baszler	Shayna Baszler
Shotzi	Ashley Urbanski
Xia Li	Zhao Xia

Ringnaam	Echte naam	Notites
Paul Heyman	Paul Heyman	Hall of Famer
Scarlett	Elizabeth Chihaia	Valet van Karrion Kross

Ringnaam	Naam	Notities
Elias	Jeffrey Sciullo
Goldberg	William Goldberg	Hall of Famer
John Cena	John Cena

Ringnaam	Echte naam	Notities
Adam Pearce	Adam Pearce	Director of Live Events Producer
Nick Aldis	Nick Aldis	Producer On screen general manager of Smackdown!

• WWE Hall of Fame
• Slammy Award
• Lijst van ex-WWE'ers
• Lijst van ex-WWE-worstelteams

• Officiële website
• World Wrestling Entertainment, Inc
• NYSE: WWE