Tower Bridge

In de tweede helft van de 19e eeuw namen de commerciële activiteiten aan de oostkant van Londen dusdanig toe dat er behoefte ontstond aan een nieuwe oeververbinding stroomafwaarts van London Bridge. In verband met de scheepvaart (en de daarmee gepaard gaande hoge masten) van en naar de haven, die zich op dat moment nog in the Pool of London bevond, was het niet mogelijk een traditionele vaste brug te bouwen. In 1870 werd een tunnel onder de Theems aangelegd, de Tower Subway, maar deze was kort na de aanleg nog uitsluitend door voetgangers te gebruiken.

In 1876 werd een Bridge or Subway Committee opgericht, die een oplossing voor het probleem moest zien te vinden. Uit meer dan 50 inzendingen van ontwerpen en de nodige controverse werd in 1884 uiteindelijk het ontwerp van Horace Jones (de City Architect en jurylid van het comité), goedgekeurd.

Het ontwerp van Jones bestond uit een 244 m lange basculebrug met aan weerszijden twee torens van 65 m hoogte, gebouwd op landhoofden. De 61 m brede opening tussen beide torens is in twee gelijke delen gesplitst, die binnen een minuut tot een hoek van 86 graden kunnen worden opgedraaid, zodat het scheepvaartverkeer kan passeren. Elk van de twee delen weegt meer dan 1000 ton en is voorzien van een tegengewicht.

 

De bouw werd gestart in 1886 en heeft acht jaar geduurd. Er gingen 432 arbeiders voor aan de slag. Twee massieve landhoofden, met meer dan 70 000 ton beton, werden in de rivierbodem geplaatst om de constructie te ondersteunen. Meer dan 11 000 ton staal was nodig voor het skelet van de torens en loopbruggen. Dit werd dan bekleed met graniet en steen, zowel om het staal te beschermen als om de brug een mooiere aanblik te geven. Jones stierf in 1887 en George D. Stevenson nam het project over. Stevenson verving Jones' originele stenen façade met de meer ornate Victoriaans-Gotische stijl, die de brug een stuk meer doet opvallen en bedoeld was om hem in harmonie te brengen met de nabijgelegen Tower of London.

 

Het oorspronkelijke mechaniek voor het openen en sluiten van de brug was hydraulisch; de benodigde waterdruk werd geleverd door pompen die door stoommachines werden aangedreven. Sinds 1974 wordt de brug nog altijd hydraulisch aangedreven maar nu met elektrisch aangedreven pompsystemen. De originele stoommachines zijn echter bewaard als toeristische attractie.

Bijzonder aan de originele aandrijving is de op zwaartekracht functionerende energieopslag (accumulatoren op basis van zwaartekracht die zich in de toren boven de stoommachine bevinden).

De Tower Bridge wordt ongeveer 900 keer per jaar geopend^[2] voor de doorvaart van vierkant getuigde schepen, cruiseschepen, marineschepen en andere grote schepen. Dit moet minimaal 24 uur van tevoren worden aangevraagd. Alle schepen die meer dan 14 meter hoog zijn moeten hun doorvaart aan de Tower Bridge melden.

• London Bridge
• St Katharine Docks
• Tower of London
• HMS Belfast

•  
  Ansichtkaart van Tower Bridge uit het begin van de 20ste eeuw
•  
  Tower Bridge in 1943
•  
  Tower Bridge in augustus 1977 tijdens renovatie-werkzaamheden
•  
  Tower Bridge in 2014, met op de voorgrond het museumschip HMS Belfast en links de Tower of London
•  
  Tower Bridge op een vroege ochtend in september 2014
•  
  Tower Bridge in september 2024

 

Zie de categorie Tower Bridge van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.