FC Schalke 04

FC Schalke 04 werd op 4 mei 1904 opgericht door enkele jeugdige mijnwerkers, destijds onder de naam Westfalia Schalke. De club speelde aanvankelijk met rood-gele kleuren. De ploeg nam de eerste jaren niet deel aan officiële kampioenschappen. De club kon niet toetreden tot de voetbalbond omdat er te veel clubs waren en er een opnamestop was. In Schalke was in deze tijd SuS Schalke 96 de grote club, die in de hoogste klasse speelde. In 1912 fuseerde de club met turnvereniging Schalker Turnverein 1877, de voetbalafdeling bleef wel zelfstandig. Door deze fusie kon de arbeidersclub zich aansluiten bij Duitse voetbalbond (DFB). Na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog werden in 1914 de activiteiten gestaakt. Een jaar later werd er opnieuw gevoetbald tot 1917 toen de oorlog opnieuw tot stoppen leidde.

Op 24 juli 1919 fuseerde de club volledig met Schalker TV 1877 en de nieuwe naam werd Turn- und Sportverein Schalke 1877, nu werden ook de huidige blauw-witte clubkleuren aangenomen. Ernst Kuzorra speelde op 25 mei 1919 zijn eerste wedstrijd voor de club tegen Erler SV 08, toen nog geen opmerkelijke gebeurtenis, maar Kuzorra zou later nog de landstitel pakken met de club en werd een sterspeler. In 1920 telde TuS vijf seniorenelftallen en vier jeugdelftallen, dat jaar promoveerde het eerste elftal naar de A-klasse, de tweede klasse.

In 1922 speelde de club voor het eerst een internationale wedstrijd tegen de Oostenrijkse bekerwinnaar Wiener AF en verloor die met een klein verschil (1-2).

De Duitse overheid was geen voorstander van sportverenigingen die zowel in balsporten als in turnen actief waren en in 1923 en 1924 werden de meeste clubs in Duitsland gescheiden, zo ook bij TuS Schalke 1877. De voetballers splitsten zich af als FC Schalke 04.

In 1925 werd voormalige international Heinz Ludewig trainer van de club en hij leidde zijn elftal in 1926 naar de titel, waardoor de club voor het eerst promoveerde naar de hoogste klasse van de Ruhrcompetitie. De sportieve resultaten van plaatselijke rivaal Schalke 96 waren de afgelopen jaren bergaf gegaan en de sterke clubs van Gelsenkirchen waren nu SC Gelsenkirchen 07 en SV Union 1910 Gelsenkirchen. Samen met Schalke promoveerde ook BV Borussia 09 Dortmund voor het eerst naar de elite, niemand wist aan de start van het seizoen dat beide promovendi zouden uitgroeien tot de succesvolste clubs van Duitsland, al degradeerde Dortmund meteen en zou deze club pas tien jaar later in opmars komen. Schalke daarentegen pakte meteen de groepswinst.

De club won veertien van zijn zestien wedstrijden en verloor geen enkele keer. De voorsprong op Union 1910 bedroeg twaalf punten. In de finale om de titel tegen BV Altenessen 06 won de club zuinig met 1-0 en na een gelijkspel in de terugwedstrijd kroonde de promovendus zich tot kampioen en ging zo naar de West-Duitse eindronde. In een groepsfase werd Schalke tweede achter Duisburger SpV en kwalificeerde zich hierdoor ook voor de nationale eindronde. De club werd echter meteen verslagen door TSV 1860 München. De euforie na dit uitzonderlijke seizoen was groot, waardoor er besloten werd om een nieuw stadion te bouwen. Ernst Kuzzora werd geselecteerd voor het nationale elftal en was zo de eerste Schalkespeler die daarin slaagde.

Het volgende seizoen werd de club opnieuw kampioen van de Ruhr na een overwinning in de finale op Schwarz-Weiß Essen. In de eindronde werd de club derde, maar maakte wel nog kans op de nationale eindronde door een testwedstrijd te spelen tegen de winnaar van de vicekampioenengroep, toevallig was dit SW Essen dat opnieuw het onderspit moest delven. In de eindronde verloor Schalke nu van Hamburger SV.

Door de sportieve opmars van de Königsblauen werd in 1928 een nieuw stadion in gebruik genomen, de Glückauf-Kampfbahn, dat ingewijd werd met een prestigewedstrijd tegen Tennis Borussia Berlin. Doordat de stad Gelsenkirchen het stadion betaald had, werd de naam van de club nu voluit FC Gelsenkirchen-Schalke 04. Schalke werd opnieuw Ruhrkampioen en in de eindronde, die in twee fases gespeeld werd, kon de club ook de titel behalen. In de nationale eindronde, kon de club voor het eerst winnen, tegen Wacker 1895 Leipzig, maar verloor dan in de kwartfinale van Hertha BSC.

De spelers werden zwaar door Schalke 04 betaald, zodat het team bij elkaar bleef; in die periode was professionalisme in sport echter niet gewenst. De DFB greep in 1930 en Schalke 04 werd het jaar erop voor bijna een half jaar geschorst. Dat resulteerde in een slecht resultaat in de competitie, waar de club gedeeld met Schalke 96 op een zesde plaats eindigde. De club bleef ondanks alles echter populair en speelde na de schorsing zijn eerste (vriendschappelijke) wedstrijd tegen Düsseldorfer TSV Fortuna 1895 voor 70.000 toeschouwers.

Het volgende seizoen herpakte de club zich en werd weer Ruhrkampioen. Nadat ook de West-Duitse titel behaald werd kon de club op nationale vlak voor het eerst doordringen tot de halve finale, na overwinningen op Plauener SuBC 1905 en Hamburger SV. Eintracht SG Frankfurt was echter te sterk voor de club in de halve finale. In 1933 won de club opnieuw de West-Duitse titel in de finale tegen Fortuna Düsseldorf. Na overwinningen tegen BFC Viktoria 1889, FSV Frankfurt en TSV 1860 München stond de club voor het eerst in de finale om de landstitel en opnieuw tegenover Fortuna. Deze keer was het Düsseldorf dat aan het langste eind trok en met 3-0 won.

In 1933 kwamen de nationaalsocialisten aan de macht in Duitsland en werd ook het Duitse voetbal gereorganiseerd. De West-Duitse bond en zijn acht competities werden ontbonden en maakten plaats voor drie Gauliga's. Schalke kwam terecht in de Gauliga Westfalen, een van de zestien regionale divisie op het hoogste niveau. Na jaren lokale dominantie begon nu ook een succesvolle periode voor Schalke 04 op nationaal niveau. Vanaf dat jaar tot en met 1942 won de club 14 van de 18 nationale finales - de tien finales van het Duitse kampioenschap en de acht van de Tschammerpokal', de voorloper van de DFB-Pokal. Zes keer werd Schalke landskampioen en het pakte in 1938 ook een Duitse Beker.

Na een overtuigende titel in de Gauliga plaatste de club zich voor de hernieuwde eindronde. Enkel de kampioenen plaatsten zich en de zestien clubs waren verdeeld over vier groepen van vier clubs, waarvan enkel de winnaars doorstoten naar de halve finale. Schalke plaatste zich en versloeg in de halve finale SV Waldhof Mannheim en plaatste zich voor het tweede jaar op rij voor de finale. Tegenstander was toenmalig recordkampioen 1. FC Nürnberg dat met 2:1 voor de bijl ging waardoor Schalke de eerste landstitel binnen haalde. Het volgende seizoen plaatste Schalke zich opnieuw voor de halve finale en versloeg nu PSV Chemnitz. De titel werd verlengd na een spannende 6-4 overwinning op VfB Stuttgart.

In 1935/36 werd de club Westfaals kampioen met 35 punten van de te behalen 36 en met een doelsaldo van 94-11, een heel stuk meer dan nummer twee Germania 06 Bochum dat een saldo van 37-20 had. In de eindronde eindigde de club samen met PSV Chemnitz op de eerste plaats in de groep en ging door omdat ze een beter doelsaldo hadden. Nürnberg stak een stokje voor een derde opeenvolgende titel en versloeg de club. Er was wel nog een wedstrijd om de derde plaats die Schalke glansrijk met 8-1 won van Vorwärts RaSpo Gleiwitz. Ook het volgende seizoen tekende de club present in de halve finale en zette VfB Stuttgart opzij. In de finale nam de club weerwraak op Nürnberg door met 2-0 te winnen en de derde titel binnen te halen.

In 1937/38 glipte de club opnieuw door de mazen van het net door een beter doelsaldo dan VfR Mannheim, dat evenveel punten telde als Schalke. In de halve finale werd Fortuna Düsseldorf opzij gezet. In de finale nam de club het op tegen Hannover 96. Na de rust stond het 0-2 en een vierde titel leek binnen handbereik, echter werd het 3-3 na verlengingen. Omdat er in deze tijd nog geen strafschoppen bestonden om een wedstrijd te beslissen, werd een week later een replay gespeeld. Na 90 minuten stond het opnieuw 3-3 en in de verlengingen kon Hannover scoren waardoor ze de titel wonnen.

Ook het volgende seizoen plaatste de club zich voor de halve finale, waarin Dresdner SC opzij gezet werd. In de finale stond de club tegenover een totaal nieuwe tegenstander. Na de Anschluss werd ook de Oostenrijkse competitie als Gauliga geïntegreerd in de Duitse. SK Admira Wien slaagde erin de finale te bereiken, maar werd totaal vernederd door Schalke, dat met 9-0 won. In 1939/40 werd Waldhof Mannheim verslagen en in de finale Dresdner SC waardoor de vijfde titel een feit was. Het volgende jaar versloeg de club VfL Köln 1899 in de halve finale en kwam in de finale opnieuw tegenover een Oostenrijkse club te staan, deze keer trok SK Rapid Wien aan het langste eind en versloeg de club met 4-3, terwijl Schalke aan de rust met 0-2 voorstond.

Vanaf 1941/42 werd de eindronde geherstructureerd wegens de perikelen in de Tweede Wereldoorlog en er werd nu volledig in knock-outfase gespeeld. Na overwinningen op FV Stadt Düdelingen, 1. FC Kaiserslautern, SG SS Straßburg en Kickers Offenbach werd de finale bereikt tegen de oudste Oostenrijkse club, First Vienna FC 1894. Schalke won met 2-0. Het volgende seizoen werden SV 06 Kassel en SpVgg Wilhelmshaven opzij gezet, maar in de kwartfinale gebeurde iets wat niemand voor mogelijk hield. Holstein Kiel kegelde Schalke met 4-1 eruit, waardoor de club voor het eerst sinds 1932 niet in de finale om de titel stond. In de laatste oorlogseindronde won de club van TuS Neuendorf en liep dan opnieuw een blamage op in de tweede ronde door te verliezen van de oorlogsfusieclub KSG SpV/TuS Duisburg 48/99. In 1944/45 werd de competitie na enkele wedstrijden stopgezet.

Die Königsblauen behaalden ook regelmatig de finale van de Tschammerpokal, maar waren daar iets minder succesvol. Schalke verloor de eerste Tschammerpokal ooit met 0-2 aan Nürnberg en faalde ook in 1936, 1941 en 1942 in de finale. In 1937 behaalde Schalke zijn toen enige Beker tegen Düsseldorf.

Schalke speelde in het dozijn seizoenen van 1933 tot 1945 indrukwekkende resultaten bijeen. De club won 162 van zijn 189 Gauliga matchen, speelde 21 keer gelijk en verloor slechts 6 maal. Men scoorde 924 doelpunten en incasseerde er slechts 145. Van 1935 tot 1939 verloor Schalke geen enkele wedstrijd. De dominantie van de club in die periode zorgde ervoor dat ze soms door het naziregime werden gebruikt als propaganda voor het "nieuwe Duitsland", dit ondanks het feit dat veel spelers afstamden van Poolse immigranten, zoals de twee sterren van het team, Fritz Szepan en Ernst Kuzorra.

In de chaos in Duitsland op het einde van de Tweede Wereldoorlog speelde Schalke in 1945 slechts twee wedstrijden. Schalke pakte echter daarna de draad weer op. Ze zetten een record neer in een nationaal kampioenschap na een 20-0-zege tegen SpVgg Herten, maar dat duidde ook op de verzwakte toestand van het Duitse voetbal. Schalke verzwakte zelf echter ook en het beste resultaat was een zesde plaats in de nieuwe Oberliga West in 1947, binnen twee jaar tijd zakten ze naar een twaalfde plaats. Het duurde tot de jaren vijftig eer het weer beter ging. Ze eindigden in 1954 derde in de Oberliga West, na een strijd tot op de laatste speeldag van het seizoen voor de titel. Het jaar erop speelde men weer de finale van de Duitse Beker, maar die verloor men met 2-3 van Karlsruher SC. Uiteindelijk werd in 1958 een nieuwe Duitse titel behaald, met een 3-0-overwinning tegen Hamburger SV, de laatste landstitel voor Schalke tot nu toe.

Schalke bleef de volgende jaren goed spelen en eindigde een aantal maal in de top vier. Door deze resultaten verdiende de club toegang tot de Bundesliga, de nieuwe Duitse profliga die in 1963 werd gecreëerd.

De eerste jaren in de Bundesliga verliepen moeilijk. In 1965 kon Schalke slechts aan de degradatie ontsnappen doordat de competitie net toen uitgebreid werd naar achttien teams en een overwinning in een play-off ronde tegen Karlsruher SC en Hertha BSC. Er volgende nog enkele lage noteringen tot het weer beter ging en men in 1972 uiteindelijk tweede eindigde na Bayern München, nadat men een groot deel van het seizoen op kop had gestaan. Datzelfde jaar won Schalke zijn tweede Duitse Beker.

Ondanks de betere resultaten, kreeg de club ook met minder aangename zaken te maken die periode. Een aantal van de spelers en officials van de club werden beschuldigd van het aanvaarden van smeergeld in het grote schandaal in de Bundesliga in 1971. Uit onderzoek bleek dat Schalke opzettelijk de wedstrijd van de 28ste speeldag op 17 mei tegen Arminia Bielefeld met 0-1 verloor. Verschillende spelers van Schalke werden levenslang geschorst, waaronder drie Duitse internationals uit die tijd - Klaus Fischer, "Stan Libuda" en Klaus Fichtel. Hoewel de straffen later omgezet werden tot schorsingen van zes maanden tot twee jaar, had het schandaal zijn sporen nagelaten op wat een van de dominante Duitse clubs uit de jaren 70 kon geworden zijn.

In 1973 verhuisde de club naar het Parkstadion, dat was gebouwd voor het Wereldkampioenschap van 1974 en een capaciteit van 70.000 toeschouwers had. In de nasleep van het schandaal presteerde de club erg onregelmatig. Men behaalde toch een nieuwe tweede plaats in 1977, slechts één puntje na kampioen Borussia Mönchengladbach.

In het begin van de jaren tachtig ging het bergaf en Schalke degradeerde naar de 2. Bundesliga voor het seizoen 1981/82 en opnieuw voor 1983/84. Schalke nam zijn plaats in de hoogste afdeling terug in 1984, en na nog een degradatie in 1988 speelt de club sinds 1991/92 weer in de Bundesliga. De club pakte zijn eerste prijs sinds jaren in de UEFA Cup van 1997 na een overwinning tegen Internazionale na penalty's.

Tegen de millenniumwisseling zette Schalke weer sterke resultaten neer. De club veranderde succesvol in een moderne commerciële sportorganisatie en vestigde zich als een van de dominante Bundesliga-clubs. Schalke won de Duitse Beker in 2001, 2002 en 2011 en eindigde tweede in de Bundesliga in 2001, 2005, 2007, 2010 en 2018. Vooral de tweede plaats in 2001 kwam hard aan, aangezien Bayern München pas dankzij een goal in de blessuretijd op de laatste speeldag tegen Hamburger SV de titel veroverde ten koste van Schalke. Daarnaast bereikte Schalke in het seizoen 2010/2011 de halve finale van de Champions League.

Na 2014 ging het echter langzaam bergaf. De resultaten werden minder, de club eindigde steeds lager op de ranglijst, liep Europees voetbal mis en in het seizoen 2020/21 af naar de degradatiezone. In januari 2021 probeerde de club met enkele versterkingen het tij nog te keren, zo keerde Klaas-Jan Huntelaar terug bij de club.^[2] Maar met onder andere Huntelaar, Sead Kolašinac en Shkodran Mustafi in de ploeg kon degradatie niet meer voorkomen worden.^[3] Op 20 april 2021 degradeerde de club officieel naar de 2. Bundesliga.^[4] Eind februari 2022 nam de club na vijftien jaar afscheid van hun hoofdsponsor Gazprom omwille van de Russische invasie in Oekraïne.^[5] Begin maart 2022 werd bekendgemaakt dat het Duitse bouwconcern Vivawest de nieuwe hoofdsponsor van Schalke 04 was geworden.^[6]

Op 7 mei 2022 wist Schalke na 1 seizoen al weer te promoveren naar de Bundesliga. Na een zwaarbevochten 3-2 overwinning tegen FC St. Pauli (0-2 ruststand) was de promotie met nog 1 speelronde te gaan een feit. Een week later, op zondag 15 mei 2022 werd Schalke door een 1-2 zege op bezoek bij 1. FC Nürnberg voor de derde maal in haar bestaan kampioen van de 2. Bundesliga. Simon Terodde werd namens Schalke met 30 doelpunten topscorer van de 2. Bundesliga. In het seizoen 2022/23 eindigde Schalke op de voorlaatste plaats waardoor het alweer degradeerde. In het seizoen 2023/24 maakte Schalke een slechte start in de 2. Bundesliga, waardoor in oktober 2023 Karel Geraerts als hoofdtrainer werd aangetrokken, en in januari 2024 Marc Wilmots als sportief directeur. Deze werden eind september 2024 alweer beiden ontslagen door de club. Daaropvolgend werd Kees van Wonderen aangetrokken als nieuwe hoofdtrainer van de club, met als assistent-trainer Robert Molenaar. Hij werd na Huub Stevens en Fred Rutten de derde Nederlandse trainer bij Schalke.

Schalke 04 speelt zijn thuiswedstrijden sinds 2001 in de Veltins-Arena, dat tot 2005 Arena AufSchalke heette. Vroeger vonden deze in de Glückauf-Kampfbahn en het nabij gelegen Parkstadion plaats. Sponsor Veltins heeft sinds 1 juli 2005 voor vier miljoen euro per jaar de naam over genomen. Bijzonder is hier de biervoorziening door middel van een vijf kilometer lange ondergrondse pijpleiding. Het stadion biedt plaats aan 62.271 toeschouwers. Tijdens het Europees Kampioenschap Voetbal 2024 in Duitsland werd het stadion gebruikt als één van de speelsteden. Het stadion droeg toen de naam: Arena Auf Schalke.

Op 25 december 2010 stortte door de sneeuwval een gedeelte van het dak in. Er vielen geen gewonden; het stadion was leeg.

Nr.	Naam	Nationaliteit	Geb. datum	Sinds	Contract	Vorige club
Doelmannen
1	Ralf Fährmann	Duitsland	27-09-1988	2011	2025	Eintracht Frankfurt
32	Marius Müller	Duitsland	12-07-1993	2023	2025	FC Luzern
34	Michael Langer	Oostenrijk	06-01-1985	2017	2024	IFK Norrköping
Verdedigers
2	Thomas Ouwejan	Nederland	30-09-1996	2022	2024	AZ Alkmaar
3	Leo Greiml	Oostenrijk	03-07-2001	2022	2025	Rapid Wien
5	Derry John Murkin	Engeland	27-07-1999	2023	2026	FC Volendam
21	Brandon Soppy	Frankrijk	21-02-2004	2024	2024	Atalanta Bergamo
22	Ibrahima Cissé	Mali	15-02-2001	2022	2026	KAA Gent
25	Timo Baumgartl	Duitsland	04-03-1996	2023	2025	PSV Eindhoven
26	Tomáš Kalas	Tsjechië	15-05-1993	2023	2025	Bristol City
27	Cédric Brunner	Zwitserland	17-02-1994	2022	2024	Arminia Bielefeld
35	Marcin Kamiński	Polen	15-01-1992	2021	2024	VfB Stuttgart
41	Henning Matriciani	Duitsland	14-03-2000	2021	2026	SV Lippstadt 08
Middenvelders
6	Ron Schallenberg	Duitsland	06-10-1998	2023	2026	SC Paderborn 07
7	Paul Seguin	Duitsland	29-03-1995	2023	2026	1. FC Union Berlin
8	Danny Latza	Duitsland	07-12-1989	2021	2024	1. FSV Mainz 05
10	Lino Tempelmann	Duitsland	02-02-1999	2023	2026	SC Freiburg
18	Blendi Idrizi	Kosovo	02-05-1998	2021	2024	Fortuna Köln
23	Darko Churlinov	Noord-Macedonië	11-07-2000	2024	2024	Burnley FC
24	Dominick Drexler	Duitsland	26-05-1990	2021	2025	1. FC Köln
29	Tobias Mohr	Duitsland	24-08-1995	2022	2025	1. FC Heidenheim 1846
43	Assan Ouédraogo	Duitsland	09-05-2006	2023	2027
Aanvallers
9	Simon Terodde	Duitsland	02-03-1988	2021	2024	Hamburger SV
11	Bryan Lasme	Frankrijk	14-11-1998	2023	2027	Arminia Bielefeld
17	Yusuf Kabadayı	Duitsland	02-02-2004	2023	2024	Bayern München
19	Kenan Karaman	Turkije	05-03-1994	2022	2025	Fenerbahçe SK
42	Keke Topp	Duitsland	25-03-2004	2023	2025

Laatste update: 8 februari 2024

Functie	Naam	Sinds	Contract	Vorige club
Hoofdtrainer	Kees van Wonderen	2024	2026	SC Heerenveen
Assistent-trainer	Robert Molenaar	2024	2026	NAC Breda
Assistent-trainer	Peter Balette	2024	2026	KAA Gent
Keeperstrainer	Stephan Loboué	2024	2026

Laatste update: 8 oktober 2024

Seizoen	Niveau	Positie	Liga	Wedstr.	Winst	Gelijk	Verlies	Doelsaldo	Punten	Tsch.gem.	Topscorer	DFB-Pokal	Opmerkingen
1947-48	I	6	Oberliga West	24	9	6	9	40-35	24	16.083	Herbert Burdenski (12)
1948-49	I	12	Oberliga West	30	7	7	12	33-43	18	14.500	5 spelers (4)
1949-50	I	6	Oberliga West	30	17	3	10	65-55	37	25.067	Erwin Ebert (12)
1950-51	I	1	Oberliga West	30	18	7	6	69-37	42	22.667	Hans Kleina (23)		2e in groep 1 Duits kampioenschap
1951-52	I	2	Oberliga West	30	18	4	8	63-47	40	22.333	Berni Klodt (16)		4e in groep 1 Duits kampioenschap
1952-53	I	6	Oberliga West	30	14	5	11	67-49	33	19.467	Günter Siebert (15)
1953-54	I	3	Oberliga West	30	17	7	7	76-51	39	26.133	Otto Laszig (16)
1954-55	I	5	Oberliga West	30	11	8	11	51-49	30	17.467	Helmut Sadlowski (10)
1955-56	I	2	Oberliga West	30	18	5	7	67-38	41	16.800	Helmut Sadlowski (14)		2e in groep 1 Duits kampioenschap
1956-57	I	4	Oberliga West	30	15	7	9	76-49	37	20.533	Günter Siebert (16)
1957-58	I	1	Oberliga West	30	17	9	5	74-37	41	25.933	Willi Soya (17)		Finale Duits kampioenschap 3-0 > Hamburger SV
1958-59	I	11	Oberliga West	30	9	9	12	57-52	27	16.733	Hans Nowak (13)
1959-60	I	3	Oberliga West	30	15	5	10	59-41	35	22.467	Waldemar Gerhardt (11)
1960-61	I	3	Oberliga West	30	11	13	6	59-40	35	23.867	Waldemar Gerhardt/ Manfred Berz (13)	--
1961-62	I	2	Oberliga West	30	18	7	5	68-40	43	25.200	Willi Koslowski (14)	--	3e in groep 1 Duits kampioenschap
1962-63	I	6	Oberliga West	30	13	9	8	62-43	35	20.933	Waldemar Gerhardt (14)	halve finale
1963–64	I	8	Bundesliga	30	12	5	13	51-53	29	23.933	Klaus Matischak (18)	kwartfinale
1964–65	I	16	Bundesliga	30	7	8	15	45-60	22	26.467	Waldemar Gerhardt (11)	halve finale
1965–66	I	14	Bundesliga	34	10	7	17	33-55	27	29.588	Manfred Kreuz (9)	8e finale
1966–67	I	15	Bundesliga	34	12	6	16	37-63	30	25.118	Günther Hermann (8)	kwartfinale
1967–68	I	15	Bundesliga	34	11	8	15	42-48	30	22.765	Hans-Jürgen Wittkamp (12)	8e finale
1968–69	I	7	Bundesliga	34	14	7	13	45-40	35	23.412	Hans-Jürgen Wittkamp (7)	Finale
1969–70	I	9	Bundesliga	34	11	12	11	43-54	34	20.118	Manfred Pohlschmidt (9)	8e finale
1970–71	I	6	Bundesliga	34	15	6	13	44-40	36	20.676	Klaus Fischer (15)	halve finale
1971–72	I	2	Bundesliga	34	24	4	6	76-35	52	28.529	Klaus Fischer (22)	Winnaar
1972–73	I	15	Bundesliga	34	10	8	16	46-61	28	21.412	Erwin Kremers/   Nico Braun (10)	halve finale
1973–74	I	7	Bundesliga	34	16	5	13	72-68	37	42.441	Klaus Fischer (21)	1e ronde
1974–75	I	7	Bundesliga	34	16	7	11	52-37	39	39.988	Klaus Fischer (17)	3e ronde
1975–76	I	6	Bundesliga	34	13	11	10	76-55	37	34.212	Klaus Fischer (29)	3e ronde
1976–77	I	2	Bundesliga	34	17	9	8	77-52	43	37.576	Klaus Fischer (24)	8e finale
1977–78	I	9	Bundesliga	34	14	6	14	47-52	34	35.694	Klaus Fischer (20)	kwartfinale
1978–79	I	15	Bundesliga	34	9	10	15	55-61	28	34.218	Klaus Fischer (21)	3e ronde
1979–80	I	8	Bundesliga	34	12	9	13	40-51	33	26.265	Klaus Fischer (7)	halve finale
1980–81	I	17	Bundesliga	34	8	7	19	43–88	23	28.506	Norbert Elgert (10)	1e ronde
1981–82	II	1	2. Bundesliga	38	19	13	6	70-35	51	24.221	Norbert Janzon (14)	1e ronde
1982–83	I	16	Bundesliga	34	8	6	20	48–68	22	27.882	Wolfram Wuttke (10)	kwartfinale	PD tegen Bayer 05 Uerdingen 1-3 uit en 1-1 thuis
1983–84	II	2	2. Bundesliga	38	23	9	6	95-45	55	15.574	Klaus Täuber (19)	halve finale
1984–85	I	8	Bundesliga	34	13	8	13	63-62	34	28.265	Klaus Täuber (18)	8e finale
1985–86	I	10	Bundesliga	34	11	8	15	53-58	30	19.008	Klaus Täuber (168)	kwartfinale
1986–87	I	13	Bundesliga	34	12	8	14	50-58	32	23.000	Jürgen Wegmann (10)	1e ronde
1987–88	I	18	Bundesliga	34	8	7	19	48–84	23	23.041	Olaf Thon (14)	1e ronde
1988–89	II	12	2. Bundesliga	38	13	10	15	58-51	36	14.989	Ingo Anderbrügge (14)	8e finale
1989–90	II	5	2. Bundesliga	38	16	11	11	69-51	43	27.011	Peter Sendscheid (18)	1e ronde
1990–91	II	1	2. Bundesliga	38	23	11	4	64-29	57	34.637	Aleksandr Borodyuk (13)	8e finale
1991–92	I	11	Bundesliga	34	11	12	15	45–45	34	47.468	Ingo Anderbrügge (7)	2e ronde
1992–93	I	10	Bundesliga	34	11	12	11	42–43	34	41.724	Ingo Anderbrügge (10)	2e ronde
1993–94	I	14	Bundesliga	34	10	9	15	38-50	29	35.501	Ingo Anderbrügge (9)	3e ronde
1994–95	I	11	Bundesliga	34	10	11	13	48–54	31	39.883	Hendrik Herzog (8)	kwartfinale
1995–96	I	3	Bundesliga	34	14	14	6	45–36	56	38.310	Martin Max (11)	8e finale
1996–97	I	12	Bundesliga	34	11	10	13	36–40	43	39.122	Martin Max (12)	2e ronde
1997–98	I	5	Bundesliga	34	13	13	8	38–32	52	50.285	Marc Wilmots (7)	2e ronde
1998–99	I	10	Bundesliga	34	10	11	13	41–54	41	43.555	Martin Max/   Youri Mulder (6)	2e ronde
1999–00	I	14	Bundesliga	34	8	15	11	42–44	39	40.543	Ebbe Sand (14)	2e ronde
2000–01	I	2	Bundesliga	34	18	8	8	65–35	62	46.599	Ebbe Sand (22)	Winnaar	verlies kampioenschap in 90e minuut aan Bayern
2001–02	I	5	Bundesliga	34	18	7	9	52–36	61	60.440	Ebbe Sand (11)	Winnaar
2002–03	I	7	Bundesliga	34	12	13	9	46–40	49	60.583	Victor Agali (7)	8e finale
2003–04	I	7	Bundesliga	34	13	11	10	49–42	50	61.041	Ebbe Sand (8)	2e ronde
2004–05	I	2	Bundesliga	34	20	3	11	56–46	63	61.383	Ailton (14)	Finale
2005–06	I	4	Bundesliga	34	16	13	5	47–31	61	61.244	Kevin Kurányi/   Søren Larsen (10)	2e ronde
2006–07	I	2	Bundesliga	34	21	5	8	53–32	68	61.348	Kevin Kurányi (15)	2e ronde
2007–08	I	3	Bundesliga	34	18	10	6	55–32	64	61.274	Kevin Kurányi (15)	8e finale	Finale Ligapokal >FC Bayern München 0-1
2008–09	I	8	Bundesliga	34	14	8	12	47–35	50	61.387	Kevin Kurányi (13)	kwartfinale
2009–10	I	2	Bundesliga	34	19	8	7	53–31	65	61.316	Kevin Kurányi (18)	halve finale
2010–11	I	14	Bundesliga	34	11	7	16	38–44	40	61.320	Klaas-Jan Huntelaar (8)	Winnaar	Finale Duitse supercup > FC Bayern München 0-2
2011–12	I	3	Bundesliga	34	20	4	10	74–44	64	61.218	Klaas-Jan Huntelaar (29)	8e finale	Winnaar Duitse supercup > Borussia Dortmund 0-0 (4-3 ns)
2012–13	I	4	Bundesliga	34	16	7	11	58–50	55	61.171	Klaas-Jan Huntelaar/   Julian Draxler (10)	8e finale
2013–14	I	3	Bundesliga	34	19	7	8	63–43	64	61.569	Klaas-Jan Huntelaar (12)	8e finale
2014–15	I	6	Bundesliga	34	13	9	12	42–40	48	61.578	Eric Maxim Choupo-Moting/   Klaas-Jan Huntelaar (9)	1e ronde
2015-16	I	5	Bundesliga	34	15	7	12	51–49	52	61.386	Klaas-Jan Huntelaar (12)	2e ronde
2016-17	I	10	Bundesliga	34	11	10	13	45–40	43	60.703	Guido Burgstaller (9)	kwartfinale
2017-18	I	2	Bundesliga	34	18	9	7	53–37	63	61.297	Guido Burgstaller (11)	halve finale
2018-19	I	14	Bundesliga	34	8	9	17	37–55	33	60.941	Daniel Caligiuri (7)	kwartfinale
2019-20	I	12	Bundesliga	34	9	12	13	38–58	38	46.681	Suat Serdar (7)	kwartfinale
2020-21	I	18	Bundesliga	34	3	7	24	25–86	16	--	Matthew Hoppe (6)	8e finale
2021-22	II	1	2. Bundesliga	34	20	5	9	72-44	65	33.528	Simon Terodde (30)	2e ronde
2022-23	I	17	Bundesliga	34	7	10	17	35-71	31	61.154	Marius Bülter (11)	2e ronde
2023-24	II	10	2. Bundesliga	34	12	7	15	53-60	43	61.502	Kenan Karaman (13)	2e ronde
2024-25	II	.	2. Bundesliga	34				-	.			2e ronde

  Zie Lijst van Europese wedstrijden van FC Schalke 04 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Schalke 04 speelt sinds 1958 in diverse Europese competities. Hieronder staan de competities en in welke seizoenen de club deelnam. De editie die FC Schalke 04 heeft gewonnen is dik gedrukt:

• Champions League (9x)

2001/02, 2005/06, 2007/08, 2008/09, 2010/11, 2012/13, 2013/14, 2014/15, 2018/19

• Europacup I (1x)

1958/59

• Europa League (3x)

2011/12, 2015/16, 2016/17

• Europacup II (2x)

1969/70, 1972/73

• UEFA Cup (11x)

1976/77, 1977/78, 1996/97, 1997/98, 1998/99, 2002/03, 2003/04, 2004/05, 2005/06, 2006/07, 2008/09

• Intertoto Cup (2x)

2003, 2004

Bijzonderheden Europese competities:

Bijzonderheid	Datum	Tegenstander	Uitslag	Plaats	Naam	Aantal
Hoogste overwinning	25-08-2011	HJK Helsinki	6-1	Gelsenkirchen
Hoogste nederlaag	12-03-2019	Manchester City FC	0-7	Manchester
Speler met meeste wedstrijden	20-04-2017				Benedikt Höwedes	66
Speler met meeste doelpunten	16-02-2017				Klaas-Jan Huntelaar	31

UEFA Club Ranking: 95e (17-05-2022)

Top-5 meest gespeelde wedstrijden

Nr.	Naam	Land	Positie	Periode	Aantal
1.	Klaus Fichtel	Duitsland	Verdediger	1965-1980 / 1984-1988	559
2.	Norbert Nigbur	Duitsland	Doelman	1966-1976 / 1979-1983	458
3.	Olaf Thon	Duitsland	Middenvelder	1983-1988 / 1994-2002	384
4.	Gerald Asamoah	Duitsland	Aanvaller	1999-2010 / 2013-2014	381
5.	Rolf Rüssmann†	Duitsland	Middenvelder	1969-1973 / 1974-1980	374

Top-5 doelpuntenmakers

Nr.	Naam	Land	Periode	Aantal
1.	Klaus Fischer	Duitsland	1970-1981	226
2.	Bernhard Klodt†	Duitsland	1943-1948 / 1950-1962	141
3.	Klaas-Jan Huntelaar	Nederland	2010-2017 / 2021	124
4.	Ebbe Sand	Denemarken	1999-2006	103
5.	Ingo Anderbrügge	Duitsland	1988-1999	88

• t/m 20-05-2024

Het officiële clublied van Schalke 04 is "Blau und Weiß, wie lieb ich Dich". Het lied, dat de clubkleuren blauw en wit bejubelt, werd geschreven in 1924. In de zomer van 2009 ontstond er een klein relletje over het lied. Binnen korte tijd stroomden er plots honderden klachtmails bij de club binnen van moslims die aanstoot namen aan de tekst van het tweede couplet, waarin over de islamitische profeet Mohammed gezegd wordt dat hij geen verstand van voetbal had, maar wel van de clubkleuren blauw en wit. De club won hierop advies in bij onder andere Bulent Ucar, islamgeleerde aan de universiteit van Osnabrück, die stelde dat het liedje 'objectief juist' is, want "er was eenvoudigweg nog geen voetbal in de zevende eeuw." De schrijver van het liedje stond ook niet bekend als islamcriticus, maar had zich destijds laten inspireren door een ouder volksliedje, dat Mohammed omschreef als iemand die veel van kleuren af wist.^[7] Ook Aiman Mazyek, de voorzitter van de Centrale Raad voor Moslims in Duitsland, zag het lied niet als godslastering. Hij vermoedde dat de racistische moord op een Egyptische vrouw in Dresden, enkele maanden ervoor, de aanleiding was voor de protesten.^[8]

• Officiële website