Rascha Peper
Rascha Peper (pseudoniem van Jenneke Strijland,[2] Driebergen-Rijsenburg, 1 januari 1949 – Amsterdam, 16 maart 2013) was een Nederlands schrijfster.
| Jenneke Strijland | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Schilderij (acrylverf op doek) van Rascha Peper door Jaap Versteegh, gemaakt in 2008 in opdracht van de schrijfster, thans in de collectie van het Letterkundigmuseum te Den Haag.
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Pseudoniem(en) | Rascha Peper | |||
| Geboren | 1 januari 1949[1][2] | |||
| Geboorteplaats | Driebergen[1][2] | |||
| Overleden | 16 maart 2013[2] | |||
| Overlijdensplaats | Amsterdam[2] | |||
| Land |  Nederland
| |||
| Dbnl-profiel | ||||
| ||||
Biografie
bewerkenStrijland studeerde Nederlandse taal- en letterkunde in Amsterdam. Na haar studie werkte ze enige tijd als lerares. Ze verhuisde in 1983 vanwege het werk van haar partner (als diplomaat bij de Verenigde Naties[3]) naar Wenen, waar ze vier jaar gewoond hebben.[4] Daar begon ze met schrijven. In 1990 debuteerde ze met de verhalenbundel De waterdame. Haar eerste roman, Oesters, verscheen in 1991. De roman Rico's vleugels werd in 1994 genomineerd voor de AKO Literatuurprijs. In 1996 won ze de Multatuliprijs voor Russisch blauw. In het najaar van 1999 verhuisde ze met haar partner naar New York.[3] Haar roman Vingers van marsepein (2008) gaat over Frederik Ruysch (1638-1731). Ze schreef regelmatig columns in het NRC Handelsblad. In 2010 stapte ze over van uitgeverij Nieuw Amsterdam naar Querido.
In veel van haar verhalen en boeken is de hoofdpersoon een man van middelbare leeftijd.[5] In haar eerste roman, Oesters, heeft ze autobiografische elementen gebruikt.[4]
Enkele van haar boeken zijn in het Duits vertaald. De vertaling van Russisch blauw verscheen in 1997 onder de titel Russisch Blau. Van Oesters verscheen in 2002 een vertaling onder de titel Das Mädchen, das vom Himmel fiel; van Wie scheep gaat verscheen in 2006 een vertaling onder de titel Visions of Hanna.
Strijland verzon haar pseudoniem toen ze een manuscript wilde opsturen naar een uitgeverij waarvan haar buurman de directeur was. Als het manuscript afgekeurd werd, zou het minder gênant zijn om hem tegen te komen.[6]
In oktober 2012 zei ze in een interview in NRC Handelsblad aan een ongeneeslijke vorm van alvleesklierkanker te lijden.[7] Ze vreesde de roman waar ze aan werkte niet meer af te krijgen[8] en overwoog deze te laten afronden door een andere schrijver.[9][10][9] Ze is er toch in geslaagd het boek op haar ziekbed af te maken. Handel in Veren verscheen in juni 2013.[11]
Bibliografie
bewerken| Bibliografie | ||||
| Jaar | Titel | Uitgeverij | ISBN | Opmerkingen |
|---|---|---|---|---|
| 1990 | De waterdame | Verhalen | ||
| 1991 | Oesters | |||
| 1992 | Oefeningen in manhaftigheid | Verhalen | ||
| 1993 | Rico's vleugels | |||
| 1995 | Russisch blauw | |||
| 1997 | Alle verhalen | Verhalen, bundeling van de verhalen in De waterdame en Oefeningen in manhaftigheid en een aantal niet eerder gepubliceerde verhalen | ||
| 1998 | Een Spaans hondje | |||
| 1999 | Dooi | |||
| 2003 | Wie Scheep Gaat | |||
| 2005 | Verfhuid | Em. Querido's Uitgeverij | ISBN 9789046800270 | Ook verschenen als audioboek, 2007 |
| 2006 | Stadse affaires | Bundeling van columns, eerder verschenen in NRC Handelsblad | ||
| 2008 | Vingers van marsepein | |||
| 2009 | Zwartwaterkoorts | |||
| 2009 | Stampvol verhalen voor het goede doel | Verhalenbundel voor de stichting Room to Read met een bijdrage van Peper | ||
| 2011 | Vossenblond | |||
| 2012 | Fantoompoezen | Bundeling van columns, eerder verschenen in NRC Handelsblad | ||
| 2013 | Handel in Veren | |||
| 2014 | Een Siciliaanse lekkernij | Verhalen uit Pepers gehele oeuvre:
| ||
Citaten
bewerkenDe essentie van schrijven is schrijven tegen de dood. Je schrijft om te blijven bestaan. Kennelijk gaat daar voor mij een therapeutische werking van uit, want sinds ik schrijf ben ik een stuk vrolijker.
— Marie Claire, november 1996[9]
Ik wil helemaal niet vernieuwend zijn.
— NRC Handelsblad, 24 september 1999[3]
Als ik een boekhandel binnenkom, word ik er depressief van. Wat heb ik hier nou aan toe te voegen?
— De Groene Amsterdammer, 24 mei 1995[4]
Externe link
bewerkenReferenties
bewerken- ↑ a b Maaike Kroesbergen (mei 2000). Kritisch lexicon van de moderne Nederlandstalige literatuur (1980-2015). Bohn Stafleu Van Loghum; Martinus Nijhoff uitgevers; Samsom, "Rascha Peper", 1-9, A1, B1-B2. ISBN 9789065003904. Gearchiveerd op 3 maart 2023. Geraadpleegd op 17 december 2023.
- ↑ a b c d e Elsbeth Etty, Rascha Peper op 64-jarige leeftijd overleden
. NRC (19 maart 2013). Geraadpleegd op 18 december 2023.
- ↑ a b c Elsbeth Etty, Ik wil de wereld op afstand houden
- ↑ a b c Daphne Meijer (24 mei 1995). Die lastige tweede - interview met Kees van Beijnum, Marcel Moring, Rascha Peper en Wessel te Gussinklo. Gearchiveerd op 30 mei 2023. De Groene Amsterdammer 1995 (21)
- ↑ Marja Pruis (24 mei 2003). Voor eeuwig dobberend - Rascha Peper, Wie scheep gaat. Gearchiveerd op 26 maart 2023. De Groene Amsterdammer 2003 (21)
- ↑ Rascha Peper - LAS-avond bij Boekhandel Van der Velde. Nieuwsarchief Stichting Literaire Activiteiten Sneek (21 april 2010). Gearchiveerd op 4 januari 2016.
- ↑ Elsbeth Etty, Teruglezen: het laatste grote interview met Rascha Peper
- ↑ Elsbeth Etty (2014). Levensbericht - Rascha Peper. Gearchiveerd op 3 november 2021. Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde te Leiden, 2012-2013 : 124-136
- ↑ a b c Elsbeth Etty, Misschien is er een collega die mijn boek wil afmaken
- ↑ Coen Peppelenbos, Rascha Peper ernstig ziek. Tzum (13 oktober 2012). Geraadpleegd op 18 december 2023.
- ↑ Schrijfster Rascha Peper (64) overleden