Proto-Villanovacultuur
De Proto-Villanovacultuur was een cultuur uit de late bronstijd, die in Italië verscheen in de eerste helft van de 12e eeuw v.Chr. en duurde tot de 10e eeuw v.Chr., en was een onderdeel van de Centraal-Europese urnenveldencultuur (1300-750 v.Chr.).
Proto-Villanovacultuur | ||||
---|---|---|---|---|
de Proto-Villanovacultuur als deel van de urnenveldencultuur
| ||||
Horizon | urnenveldencultuur | |||
Regio | Italië | |||
Periode | late bronstijd | |||
Datering | 12e - 10e eeuw v.Chr. | |||
Voorgaande cultuur | Terramarecultuur | |||
Volgende cultuur | Villanovacultuur | |||
|
De Proto-Villanovacultuur had gelijkenis met de regionale groepen van Beieren-Opper-Oostenrijk en van de Midden-Donau. Een andere hypothese is dat het afgeleid was van de eerdere terramarecultuur van de Po-vallei. Verschillende auteurs, zoals Marija Gimbutas, brachten deze cultuur in verband met de komst of de verspreiding van het proto-Italisch op het Italiaans schiereiland. Proto-Villanova-sites zijn overal op het Italiaanse schiereiland aanwezig, meestal in het noord-centrale deel maar ook, in mindere mate, in Zuid-Italië en Oost-Sicilië.
Nederzettingen, meestal van kleine afmetingen, werden over het algemeen op heuvels gebouwd en omringd door vestingwerken. De economie was voornamelijk gebaseerd op agro-pastorale activiteiten, metallurgie en handel.
De overledenen werden gecremeerd. De assen werden in biconische urnen geplaatst, vaak versierd met geometrische ontwerpen, en vervolgens in de grond begraven.
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Proto-Villanovan culture op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.