Papilbraamroest

Herkenning is lastig doordat een combinatie van kenmerken van diverse stadia de meeste zekerheid levert, terwijl deze stadia niet gelijktijdig optreden.^[2]

De 25–30 μm grote spermogonia ontstaan in kleine groepen onder de cuticula aan de bovenzijde van aangetaste bladeren. De oranje, ronde aecia zitten op de achterkant van het blad en zijn tot 1 mm in diameter. Ze hebben parafysen. De bolvormige tot breed ellipsvormige aeciosporen zijn 17-21 μm in diameter. De kleurloze, 1,5-2 μm dikke wand is spaarzaam bezet met platte wratten, die een diameter tot 3 μm hebben.^[2]

De gele uredinia zitten op de achterkant van het blad en hebben gebogen, cilindrische, 40-60 × 8-13 μm grote parafysen. De omgekeerd eivormige tot ellipsvormige urediniosporen zijn hyaliene en hebben stekels die 1 tot 2 µm uiteen staan. De sporenmaat is 19–24 × 16–18 μm. Ze hebben 2-5 kiemporen. De zwarte telia bevatten meercellige (4 tot 7 cellen) teliosporen, waarbij meer dan 5-cellige sporen regelmatig voorkomen.^[2] Op de top van de teliospore zit een tot 13 (–19) µm lange en 5-7 µm brede spits (apiculus). De teliosporen meten zonder de spits:

• 4-cellige teliosporen: (59-) 65-68 (-71) × (30-) 32-35 (-37) µm
• 5-cellige teliosporen: (73–) 78–83 (–89) × (32–) 35 (–37) µm
• 6-cellige teliosporen: (86–) 91–98 (–104) × (32–) 34–35 (–37) µm
• 7-cellige teliosporen: (98–) 104 (–111) × (32–) 33–34 (–36) µm

De schimmel komt voor in Europa en Noord-Amerika.^[3] In Nederland komt papilbraamroest vrij zeldzaam voor. Hij is niet bedreigd en staat niet op de rode lijst.

Deze soort komt voor op:

•  
  Voorkant blad
•  
  Achterkant blad
•  
  Aecia
•  
  Uredinia en enkele telia
•  
  Uredinia
•  
  Urediniosporen
•  
  Teliosporen